El Lenssen – Het Tempeltje

De afgelopen jaren waren voor mij bijzonder intens. Ik heb opnieuw leren lopen. Om allerlei redenen schoof het leven onder mijn voeten vandaan.
Privé, persoonlijk, fysiek en in werk, op alle terreinen van mijn leven was transitie gaande. Het leek wel een afspiegeling van wat het leven ons in deze fase van het mensdom op mondiaal niveau voorschotelt.

Ontworteld

Veel mensen zullen het herkennen, we raken ontworteld als er schoksgewijs intense dingen gebeuren in ons leven.

Er zijn door het leven heen altijd fasen, waarin we opnieuw moeten leren lopen.
Als ik over mijzelf spreek: Ik heb, tot op een heel letterlijk concreet niveau, opnieuw moeten leren lopen na de geboorte van mijn derde kind.
Een ander moment in mijn leven, waarop ik figuurlijk gezegd opnieuw moest leren lopen, was toen een levensbedreigende ziekte mijn leven binnen denderde en alles op zijn kop zette.
Misschien moest ik zelfs voor die tijd al eens opnieuw leren lopen, toen mijn moeder veel te jong wegviel. Ik was een kind van twaalf jaar toen dat gebeurde.

De afgelopen jaren zijn voor mij op een andere manier weer net zo intens geweest. Zoals ik al aangaf, alles begon te schuiven op alle terreinen van mijn leven. Ik moest opnieuw grip zien te krijgen op het leven en de weg hervinden.

Meer diepte, inzicht en kracht: ik werd als nieuw

Wat intense gebeurtenissen kunnen brengen, als je er oprecht en met open vizier naar kijkt, is meer diepte, inzicht en kracht.

Het volbracht zich in mij, ik werd als nieuw.
Bewust en verdiept door alles heen schakelend, navigerend op mijn innerlijke signalen en zaken aanpakkend waar mogelijk, dat is wat ik deed.
Het meest bijzondere vind ik, dat het mij ook nu weer nieuw gereedschap heeft gebracht om in te zetten in mijn werk. Bovendien ben ik meer geworteld dan ooit. Ik sta krachtiger nog dan voorheen, in verbinding met de aarde en dit leven.

Nieuwe energetische tools voor genade en bevrijding

Ik kreeg in deze afgelopen fase nieuwe energetische tools ter beschikking, in eerste instantie om voor mijzelf in te zetten, daarna onlosmakelijk verbonden met mijn werk voor jullie, voor jou.

Door mijn aardse belevingen, kan ik dit gereedschap nu letterlijk inzetten voor de mensen die naar mij toekomen. Opluchting, heling, genade en het herwinnen van kracht is wat de ontvangende mens dan ervaart. Een gevoel van bevrijding is wat erop volgt.

Ik prijs me gelukkig met innerlijke leiding

Mijn lijf krijgt altijd de juiste hulpjes in mijn zoektocht door dit leven en dat is bijzonder. Wat wordt er goed voor mij gezorgd, als ik de aanwijzingen en signalen uit het Universum volg. Ik vind de weg om persoonlijke ongemakken op te lossen en door te pakken.
Ik kreeg bij mijn geboorte een innerlijke geleide mee, iets dat mij stuurt en inzicht geeft. Het komt vanuit mijn Ziel tevoorschijn. Dat is een groot geschenk.

Vandaag zeg ik met trots: ‘Ik heb opnieuw leren lopen’

Mijn energielichaam heeft nu nog meer tools ter beschikking gekregen. Er straalt meer bijzondere energie van binnenuit mijn lichaam naar buiten.
Deze upgrade van mijn energielichaam haakt aan op de hoge octaafklanken, de trillingen uit het Universum, die wij normaal gesproken niet zomaar kunnen zien.
Deze hoge trillingen geven impulsen en helen.

Ik praat in kleuren en klanken

Ik kan deze hoge en bijzondere frequenties nu ook doorgeven via mijn levenswerk. Je kunt ze letterlijk waarnemen in kleuren. Je kunt ze voelen in trillingen.
Bezoekers van Het Tempeltje, jong en oud, zien en voelen ze nu ook!
Wow, hoe bijzonder is dat?
Je kunt wel zeggen, mijn verandering van nu is grootser, dan alles wat daarvoor vorm kreeg in mij.

Ik heb opnieuw leren lopen, op mijn mooist voor jou!

Ik heb opnieuw leren lopen, daar gaat dit over. Ik heb zelfs letterlijk loop-les genomen.
Het was geen standaard les, die ik daarvoor volgde, maar een les heel speciaal op mij afgestemd. Mijn energie en nieuwe fysieke lichaam kwamen erin bij elkaar.
Nu kom ik opnieuw tevoorschijn en voel me op mijn mooist voor jou!

Beluister hier mijn podcast Een kus van het Universum ter inspiratie en groei

Wil je eens een bijzondere groeiworkshop meemaken? Klik hier

Weet jij dat zingen een levenselixer is?
In deze blog leg ik je uit hoe dat zit.

El’s zangfeuilleton – Deel 5. Zingen is een levenselixer

Stemimpuls

Heb jij wel eens zin om heel hard te schreeuwen? Heb jij wel eens zin om heel hoog te piepen of heel laag te brommen? Ik ook!

Als kind leren we het soms af, maar onze stem en stemimpuls liegen nooit. Onze stem wil ontladen, stoom afblazen, uiting geven aan, op avontuur. De stem loopt namelijk voorop in het rijtje van onze gevoelens. Het is de locomotief waaraan de vele wagonnetjes van onze trein hangen.

Gevoelens hebben een startmotor

Die wagonnetjes noem ik onze gevoelens. Ze hebben allemaal een eigen startmotortje en willen soms opeens aan het rijden gaan. Als de locomotief, de voortrekker, de stem, dan in beweging komt, botst er geen enkele wagon op de ander.
De wagonnetjes kunnen dan goed uit de voeten, gevoelens stromen, je lijf reageert. Daar knapt de hele trein van op, er ontstaan geen interne botsingen. Alle wagonnetjes schakelen mee op dat ene wagonnetje met gevoel dat in beweging wil komen. Hoe mooi uitgekiend is dat!

De stem is de locomotief die naar behoefte de hele trein zonder botsing in een mooie soepele beweging houdt. Dat is zo bevrijdend voor je lijf, je Ziel, je hoofd. Jongens, laten rijden dus die locomotief!

Jouw energie gaat borrelen en bruisen

Je energie komt in beweging als jij je stem laat klinken, geloof mij maar. Laat jouw stem klinken en je zult het merken: je knapt er per direct enorm van op.

Laat je stem vooral ook klinken in een lied, want dan gebeurt er nog meer. Zingen roept die innerlijke beweging op. De trein kan gaan rijden, jij komt van binnen in beweging. Je energie gaat borrelen en bruisen, gevoel gaat stromen.

Muziek hielp mij door moeilijke tijden

Wanneer je energie gaat stromen is dat letterlijk een enorme trigger voor je lijf, fysiek, emotioneel en mentaal. Door te zingen trigger je je levensenergie.

In moeilijke tijden werd ik steeds weer opgeraapt door muziek en zang. Dit gegeven was zelfs zo sterk dat het mij heling en krachten bracht, die het menselijke bijna te boven gaan.
Door te zingen werd ik ook fysiek sneller beter, mijn lijf reageerde tot op celniveau tastbaar en voelbaar. Het hielp bij mijn herstel.

Zingen regenereert, ik zong mijzelf het ziekenhuis uit

Zingen regenereert je cellen. In tijden van ziekenhuisopnames heb ik mijzelf mijn bed uitgezongen en door nare onderzoeken heen geholpen. Het is wat er letterlijk gebeurde. Ik had oortjes op en mooie muziek aan staan. Zo schermde ik me af voor negatieve energie.
Waar het kon zong ik mee met mijn zelf uitgekozen muziek. Mijn energie begon op het moment dat ik meezong per direct voelbaar te tintelen en te stromen. Ik zong mijzelf het ziekenhuis uit!

Zingen is een levenselixer

Als we bevrijd en met plezier zingen, gaan emoties stromen. We verwerken en ruimen innerlijke spanning op. We komen in contact met onszelf en onze levensenergie begint te stromen. Gelukkig, vrij en blij worden we ervan.
Sommigen noemen het stembevrijding, maar voor mij is het veel meer dan dat: zingen is gevoelsbevrijding en een wezenlijke levenselixer.

Het leuke is, zingen is niet moeilijk. Het is een kwestie van gewoon doen! Stap uit het verstand en uit de prestatie. Ga naar je gevoel toe en beleef dat prachtige lied, die mooie klank en die fijne muziek.

Een lied is een groot geschenk

Een lied is een groot geschenk. Het reikt ons altijd een gevoel aan dat we vervolgens kunnen laten stromen. We hoeven het maar op te pakken en te herkennen en dan is het een kwestie van: Zingen maar!
Als we een lied vanuit het gevoel durven beleven, gaan we bezield zingen en raken we bevrijd, telkens en telkens weer.

Zin in zingen? Klik hier

Vind hier deel 1 van El’s zangfeuilleton: Help ik ben mijn stem kwijt

Vind hier deel 2 van El’s zangfeuilleton: Van gospelgloed en ander muziekvuur

Vind hier deel 3 van El’s zangfeuilleton: Huppelend zingen

Vind hier deel 4 van El’s zangfeuilleton: Opeens klinkt het als een klok

Herken je dit? ‘Ik kan niet zingen hoor, ik klink niet, ik kan geen toon houden.’
Je gelooft het of niet, maar het is mogelijk. Opeens klinkt het als een klok als we samen zingen.

El’s Zangfeuilleton – Deel 4. Opeens klinkt het als een klok

Telkens als we met een nieuwe groep mensen in het vrolijk avontuur dat ‘zingen’ heet stappen, hoor je mensen zeggen: ‘Ik kan niet zingen hoor, ik klink niet, ik ben bang dat ik niet zuiver zing’.

Hoe magisch mooi is het dan, als we na een warming up en dwalend langs de diverse speelse wendingen van zang en muziek, steeds spontaan uit het moment ontstaan, na nog geen half uur al de eerste klingelende zangklokjes horen? Het gebeurt gewoon, steeds weer, en ik word er elke keer weer zo blij van!
Ik ben stiekem nog steeds verwonderd dat dit zo werkt. Wat zo spannend leek van te voren wordt een natuurlijke vanzelfsprekendheid.

Het geheim van spontaniteit

Het geheim is uit het verstand te stappen en naar het gevoel te gaan. Geen tijd nemen om te denken en te oordelen. Gewoon meebewegen, je spontaan laten meenemen en dóen: Zingen! Daar ga ik voor.

Een stem is als de spiegel van de Ziel en kan op allerlei manieren klinken, prachtig toch? Daar zijn geen regels voor. Zeker niet als het om jouw eigen pure stem en jouw beleving gaat.

Bewondering voor professie en vakkennis

Nee, we hoeven geen voorstelling te geven, we mogen het zelf beleven.
Als je zingt voor je beroep of voor de luisteraar, dan is dat een hele andere tak van sport en een vak apart. Dat is een bijzonder specialisme, dat is van een andere orde.

Ik ken ze en heb enorme bewondering voor ze: de mensen die gezegend zijn met een gouden strot en de discipline en zelfkennis hebben dit voor ons als luisteraar te ontwikkelen. Ze zijn een groot geschenk voor ons en besteden dagelijks uren aan het ontwikkelen van deze stemkunst.
Wij mogen van hun hemelse klankentaal genieten tijdens prachtige concerten. Bless them!

Wij zingen voor onszelf, wij mogen spelen

Wij, jij en ik, zijn niet die professionals met dat hoge niveau, ontwikkeld tijdens vele jaren studie en doorontwikkeld tijdens uren trainen. Wij zingen vooral voor onszelf.
We zijn de kinderen, die weer buiten spelen en ons eigen lied zingen, gewoon omdat dat van nature in ons als mensen zit. We komen al zingend thuis bij onszelf en vinden het vooral heerlijk om te doen.
Onze energie gaat weer stromen en in de juiste afstemming met elkaar, helemaal in het moment, gaan we klinken als een klok.

Ons zingen raakt anderen

Let op mijn woorden: ons gezang zal anderen raken, als we er zelf ten volle van genieten. Of dat nu thuis is, in kleine groep of tijdens een leuk optreden, we kunnen sfeer maken met onze muziek. Anderen zien aan ons hoe bevrijdend en heerlijk het is te klinken als een klok, een feestklok!

Houd je oren en neus dus open, laat je voeten trappelen van plezier, want we gaan weer lekker zingen!

Meedoen met zanggroep Puur? Klik hier

Vind hier deel 5 van El’s zangfeuilleton: Zingen is een levenselixer

Vind hier deel 1 van El’s zangfeuilleton: Help ik ben mijn stem kwijt

Vind hier deel 2 van El’s zangfeuilleton: Van gospelgloed en ander muziekvuur

Vind hier deel 3 van El’s zangfeuilleton: Huppelend zingen

Het past me niet meer, zingen in een koor. Tenminste niet in een gewoon koor. Ik spring en huppel teveel. 
Ook als ik zelf voor een koor sta, moet het heel authentiek voelen en moet ik alle kanten op kunnen.
Iedereen moet zichzelf kunnen zijn en de ruimte kunnen nemen en vinden.

El’s zangfeuilleton – Deel 3. Huppelend zingen

Zingen? Dat begint bij mijzelf. Ik wil bezield raken en voelen wat er gebeurt. Het liefst wil ik door de muziek ruimte en emotie ervaren en veel energie voelen stromen.
Lang achter elkaar stilstaan dat kan ik niet, wel af en toe, jazeker, dan sta ik verstild stil.

Geen strakke vorm

Ik pas niet in een strak uitgedachte vorm.
Vroeger mikte ik op prachtige uitvoeringen, optredens en festivals. De uiterlijke vorm werd vaak belangrijker dan de weg ernaar toe, en geloof me, ik heb die weg vaak afgelegd. Er zijn wat peentjes gezweet en er hebben wat zenuwen door de kelen gegierd tijdens de vele optredens en uitvoeringen die de planken op gingen.

Het was leuk, zeker! Ik heb geen moment spijt van alles wat ik op zanggebied heb ondernomen. Ik heb er enorm van genoten en heb er heel veel van geleerd, maar sinds een paar jaar wil ik het anders. Dat voel en zie ik nu glashelder.

Authentieke zangbeleving laat de zangers stralen

Ik wil naar de authentieke zangbeleving, waarbij het publiek niet het belangrijkste is, maar de zangers zelf in het licht komen te staan. Het is een zingen waarbij jij en ik geïnspireerd en bezield raken. We worden al zingend blij en vrij van binnen. De toeschouwer zal dat vervolgens kunnen voelen en door onze muziek op een nieuwe manier worden aangeraakt.

Zingen in het ware moment

We komen in het ware moment, daar waar het gebeurt. Zo krijgt een klank diepte en waarachtigheid en raken we met een lied onszelf, elkaar en de wereld aan.
Je kunt die energiestroom gaan voelen en erop meegenomen worden. Je gaat mee stromen en vanzelf meezingen.

Dat betekent dat je er ten volle gefocust in moet stappen. Het vraagt van jou een ‘in het moment’ zijn.
Dat is wat ik vurig claim van mijn zangers: een rustige focus en in het moment zijn.
Centeren in jezelf, in jouw kracht gaan staan en dan in verbinding met jezelf en je medezangers zingen!

Heerlijk, dan raakt het hoofd leeg en word je helemaal lied en klank.
Ja, een goed plan, dat is het! Huppelend zingen noem ik het. Het geeft je ruimte van binnen en van buiten.

Wil jij ook huppelend zingen? Kijk eens bij zanggroep Puur

Vind hier deel 1 van El’s zangfeuilleton: Help ik ben mijn stem kwijt

Vind hier deel 2 van El’s zangfeuilleton: Van gospelgloed en ander muziekvuur

Vind hier deel 4 van El’s zangfeuilleton: Opeens klinkt het als een klok

Vind hier deel 5 van El’s zangfeuilleton: Zingen is een levenselixer

De gospelkoorts heeft weer toegeslagen. Ik had opeens zin eens lekker uit te pakken met mijn stem via het zingen van de gospel. Van gospelgloed en ander muziekvuur loop ik warm. Gospels zingen vind ik zo heerlijk. Ik besloot me in te schrijven voor een gospelworkshop.

El’s Zangfeuilleton – Deel 2. Van gospelgloed en ander muziekvuur

Een tijdje geleden alweer volgde ik een gospelworkshop. We waren met een grote groep mensen, het was een veelbelovende start. De les pakte echter heel anders uit, dan ik van te voren had gehoopt.
Ik raakte ter plekke niet geïnspireerd en was daarvan best wat van slag.

Ik zag bij veel deelnemers het ware gospelvuur, maar bij de inspirator van dit gebeuren, kon ik die innerlijke vlam tijdens deze workshop niet zien uitreiken tot de hemel. Het vertelde me meer dan ooit hoe belangrijk het is, dat we niet op slot zitten als we zingen.

Ik had een paar weken nodig om alles voor mezelf te plaatsen en te begrijpen. Mijn eigen missie met betrekking tot zang- en stemwerk werd opeens met stappen duidelijker.
Om het allemaal glashelder op een rijtje te krijgen, moest ik er wel even tussenuit. Zo zou ik wat innerlijke knopen rond dit thema kunnen ontwarren. Eén van mijn persoonlijke coachen had me dat aangeraden. Ze zag al, voordat ik het door had, dat ik die vlam zelf juist heel hoog de lucht in wilde gooien en mensen wil tonen hoe je al zingend van de aarde naar de hemel kunt reiken en innerlijk bevrijd raakt.

El’s zangfeuilleton ziet het levenslicht

Nou, een korte retraite en escape uit de hectiek van al mijn passievolle werk leverde heel wat op. Ik had er maar één hele dag voor nodig om helder te krijgen wat me nu echt dwars zat. Bovendien had ik opeens vele verhaaltjes op papier. Nu weten jullie meteen waar El’s zangfeuilleton het levenslicht zag, dat was tijdens deze retraite, hoera!

Zingen moet blijven, vuur moet erin!

Ik was het even vergeten. In de drukte van al mijn andere missievolle werk, had ik bedacht dat ik het zingen maar op een laag pitje moest gaan zetten.
Oh, oh, ik had het bedacht maar niet doorvoelt, want jongens, dat gaat helemaal niet: dat zingen kán ik helemaal niet op een lager pitje zetje. Het druist volledig tegen mijn natuur in. O jee, nu gaat de vlam er pas echt goed in.

Allerlei herinneringen en reflecties van mijn Ziel, verwarmende en herkennende ervaringen, kwamen tijdens deze korte retraite, die ik had ingelast om na te denken over mijn zangbeleving en levensmissie, bovendrijven.
Ik kwam tijdens mijn bezinningsdagen helemaal thuis van binnen en zag opeens weer wat de bedoeling is. Herinneringen kwamen langs, ideeën borrelden op.
Alle kennis en muziekervaring uit vele jaren musiceren en dirigeren, ze begonnen zich in mij te bundelen tot een nieuwe visie en een nieuwe kracht.

Als 18 jarige vloog ik door het dak

Opeens zag ik mijzelf weer staan als 18 jarige solist tijdens de gospel mis bij aanvang van Jazz in Juke Town. Ik was weer terug op die plek en voelde opnieuw hoe ik in een bomvolle kerk met een swingende band voor het eerst van de aarde, door het dak heen, naar de hemel vloog. Ik kan dat gevoel en die ervaring nog exact terug halen. Het staat in mijn Ziel gegraveerd. Ik zong daar de gospel: ‘To my father’s house’.

Het hek is van de dam

Daarmee was het hek voorgoed van de dam! Wie kon toen beseffen dat dat lied ‘To my father’s house’ als een rode draad door mijn leven zou gaan lopen en ik door de jaren heen vele malen zou soleren met dit lied binnen gospelgroepen, tijdens grotere en kleinere happenings. Ook in heel bijzondere persoonlijke settings, zelfs via mijn mediamieke werk, kreeg dit lied betekenis.

Let the sun shine op LP

Andere nummers met passie en vuur volgden. ‘Let the sun shine’ kwam op LP. Nu is het weer helemaal hip, de LP. Toentertijd was het de gebruikelijke vorm om muziek op te nemen voor een groter publiek.
Ik zong de solo, liet ‘the sun’ letterlijk ‘shinen’ en zong in één keer mijn partij in.
Het koor en de band hadden nog een aantal rondes te zwoegen in de studio voor de rest van het nummer ook oké was. Ik zat toen ook weer echt in het moment toen ik zong, en dat betekent: spot on, niets meer aan veranderen, niets meer aan doen. Doorleeft is muziek immers mooier dan perfect.

Flanerend op Jazz in Juke Town

Jaren later stond ik op het openingsfestival van Jazz in Juke Town op het grote podium van het oude Theater aan de parade in Den Bosch (het heette toen nog het casino) Ik zong mijn eigen sterren van de hemel met ‘The boy from New York city’. Geen gospel dit keer, maar muziek die net zo gloedvol is, met een top band op de achtergrond.
Flanerend tussen een haag van knappe mannen door, bewoog ik zingend en swingend naar voren het podium op. Tjonge, wat kreeg ik daar een energie van.

CD opnames, een eigen band en vocal groep

Later in de tijd waren er CD opnames en stond ik weer voorop.
Ik had inmiddels ook al vele jaren mijn eigen band en vocalgroep waar ik voor stond en er waren andere koren en groepen. Het kon ook niet anders, ik ben immers één en al ‘zingen en muziek’.

Live op TV met verdwaalde tekst

Vanaf mijn 18^e jaar tot nu: het ging maar door, en dan sla ik voor het gemak maar even over, dat ik daarvoor ook al jaren zong.
Als 12 jarige kreeg ik zelfs een solo in een live televisie-uitzending. Ik was toen zo zenuwachtig, dat ik een couplet oversloeg en de ondertiteling van het lied, welke op de TV langskwam, dus niet meer klopte.  Ook toen al gaf ik er een heel eigen draai aan.

Ik zing mijzelf de hemel in

We zijn nu terug in het heden. Al mijmerend en terug voelend kom ik erachter, dat ik nog lang niet klaar ben met muziek en zingen. Vanaf mijn 18e jaar tot nu toe ben ik non stop werkzaam geweest als dirigent en choreograaf.
Zingen zit me in het bloed, daar zal ik nooit mee stoppen. Ik zing mijzelf gewoon de hemel in, dat lijkt me het handigst. Als mijn tijd komt stijg ik gewoon zingend op, maar voorlopig wil ik eerst dat vuur en die beleving van zingen nog jaren uitdelen op mijn eigengereide manier: ik maak van zingen een levenselixer!

Zin in zingen? Kijk eens bij zanggroep Puur

Vind hier deel 1 van El’s zangfeuilleton: Help ik ben mijn stem kwijt

Vind hier deel 3 van El’s zangfeuilleton: Huppelend zingen

Vind hier deel 4 van El’s zangfeuilleton: Opeens klinkt het als een klok

Vind hier deel 5 van El’s zangfeuilleton: Zingen is een levenselixer

Een gebroken stem
Een krakende stem
Een gierende stem
HELP IK BEN MIJN STEM KWIJT

El’s zangfeuilleton – Deel 1. Help ik ben mijn stem kwijt

Herken je het, dat je je stem opeens kwijt bent?

Vroeger was ik ook wel eens mijn stem kwijt. Ik kon gewoon niet meer praten. Toen wist ik nog niet waar het door kwam. Onlangs kwam ik zo’n stem weer tegen. Een gebroken stem. Een stem volledig ‘uit toon’. Een stem die niet meer kon zingen. Ik schrok ervan en herinnerde me weer ten volle wat dat betekent en wat de Ziel dan zegt.

Emoties die niet kunnen stromen

Een gebroken stem vertelt, dat emoties niet stromen. Een wervelende massa van gevoelens in de hartstreek kan niet naar buiten. Het hart is in een harnas verpakt, als energie met een deksel erop.
De deksel, de stembanden, houden op hun eigen manier de energie, de stroom, de beweging tegen. We zeggen niet voor niets: ‘Er zit een brok in mijn keel’. Er borrelt dan iets diep vanuit je lijf op, een gevoel dat eruit wil, maar geen uitweg vindt.

Zelfs de ogen praten niet meer mee

De stem kan al die opgekropte spanning niet meer aan en zingt dan zo haar eigen lied: ‘Ik wil het niet voelen, ik laat het niet horen, ik uit het niet’ en dan, klaboenggggg, gaat de deksel erop, op die stem.
Zelfs de ogen reageren mee. Ze raken hun glans kwijt en raken, net als de stem, dof en ontstemd.
De stem en de ogen, het zijn de spiegels van de Ziel.

Kringspieren en onze energetische blauwdruk

We hebben vele kringspieren in ons lichaam, ze kunnen openen of (af)sluiten. Dat gebeurt o.a. rondom de stem en rondom de ogen, waar ook kringspieren zitten. Via die kringspieren kunnen we een connectie maken met onze energetische blauwdruk. Onbewust communiceren we via de stem tot op energetisch niveau, zodra we doorleeft en organisch gaan zingen.
Ik kan er een heel technisch verhaal aan wijden, maar voor nu houden we het simpel. Het gaat erom dat je stem de ruimte weer vindt en jij je kunt uiten zoals bedoeld is.

Ik zing elke dag, het bevrijdt me

Hoe heerlijk is het je stem te bevrijden van een beknelling, remming of blokkade? Hoe heerlijk is het om je gevoel haar ware vrijheid en ruimte terug te geven?
Zingen is daarbij een prachtige uitlaatklep en laat je emoties en energie weer stromen.
Ik zing elke dag, ik heb er zelfs mijn werk van gemaakt al jaren en jaren lang. Ik beleef elke dag mijn eigen bevrijding.

Zin in zingen? Klik hier

Vind hier deel 2 van El’s zangfeuilleton: Van gospelgloed en ander muziekvuur

Vind hier deel 3 van El’s zangfeuilleton: Huppelend zingen

Vind hier deel 4 van El’s zangfeuilleton: Opeens klinkt het als een klok

Vind hier deel 5 van El’s zangfeuilleton: Zingen is een levenselixer