Author Archives: El Lenssen

Bliksemflitsen

Posted on by Leave a comment

Het zijn intense en bijzondere weken. Inzichten rollen binnen, zodra het leven ons confronteert.
Schoksgewijs duwt en trekt het in mij.
Ik zoek openingen naar licht van een andere orde om het aardse handvatten te geven.

Deze weken brachten schoksgewijs nogal wat roering binnen in mijn leven. Ook in mijn dagelijks bestaan gebeuren dingen, die laten zien hoe fragiel ons aardse leven is. Jij kent dat vast en zeker ook.

Hoe gaan we om met tegenslag? Hoe vinden we de kracht in onszelf te zien, dat alles op ons pad komt met een doel?
Groeien is niet altijd gemakkelijk, groeien kan pijnlijk zijn. Hoe dankbaar ben ik, dat mij toegang wordt verschaft tot etherische lagen die heling binnen brengen, inzicht en verzachting, ook voor mijzelf. Als het leven even heel spannend aan mijn deur rammelt, ben ik dankbaar dat dit me gegeven wordt en dat er helpende richting duiders zijn. Ik noem het kussen van het Universum.

We gaan de zomerweken in. Er komt lucht en ruimte om te landen na alle turbulentie. Na dit roerige jaar, neem ook ik even rust en pauze. Heerlijk om in deze weken toe te dromen naar mijn highlight van het najaar, mijn voorstelling voor jou. Ondanks alle roering blijft deze missie als stuwende kracht helder in mij aanwezig: jou te vertellen hoe mijn levensverhaal van verwondering mij openingen aanreikte in het donkere wolkendek. Ja, ook nu gebeurt dat weer.

Wat helpt ons, als we het even niet meer zien?

De afstemming op dat wat groter is en krachtiger dan alles. Onze oorsprong, oerbron en het dynamisch Universum dat ons leert vanuit liefde te communiceren.
Ik schreef in mijn vorige brief aan jou over de hoge octaven, die doorkomen. Ze worden nu concreet zichtbaar en voelbaar in mij. Hoe machtig mooi, hoe bekrachtigend in deze grillige tijd. Het zet me met overtuiging sterk op mijn benen en geeft me het vermogen het ook aan anderen door te geven.

Dat gebeurt nu al in de consulten en het zal zich straks ook aandienen in de workshops, masterclasses en voorstellingen van de toekomst.
Ik leef meer in het moment, plan minder vooruit. De dynamiek van de kosmos gaat zo snel, veranderingen volgen zich in rap tempo op.
Eerst beweeg ik toe naar de highlight van 9 oktober 2021 Een kus van het Universum, mijn voorstelling voor  de wereld, voor jou.
Daarna komt al wat nieuw is, nieuwe werkvormen, nieuwe manifestaties met zeker ook de heerlijke kwinkslag van het vrije veld, waarin de veranderende werkelijkheid ook voor jou zichtbaar wordt.

Deze tijd toont ons meer dan ooit: niets is een vaststaand gegeven, alles verandert, maar onze diepste en hoogste trilling verandert niet, deze komt juist door. Een nieuwe tijd landt op aarde. Dat ga ik je laten zien op allerlei manieren. Wat een heerlijke toekomstmuziek.

Luisterbrief voorstelling Een kus van het Universum – Aflevering 1  Klik hier om te luisteren

Vind hier mijn podcast met mijn verhalen, tips en tools op Spotify, Apple iTunes, Radio Public

Posted in blog

De hoge octaven komen door!

Posted on by One comment

Vandaag deel ik een stukje van mijn persoonlijk verhaal, er gebeurt iets bijzonders in mij, dat ik graag met je deel. Wie weet ga jij er ook op schakelen.

Intense bijzondere dagen en weken zijn het. Hier in de praktijk is het kalm en is er exact de ruimte voor een belangrijke innerlijke transitie.
Het afgelopen jaar heb ik een hernieuwde reis door mijn fysieke lichaam gemaakt, om oude lagen om te zetten naar lichtfrequenties. Sinds twee weken begrijp ik waarom.
Een heldere droom van twee jaar geleden, waarin ik contact kreeg met de 6e dimensie via kleuren, klanken en geometrie van een schoonheid en kunstvorm die het aardse overstijgt, wordt reëel en tastbaar.

Deze droombeleving bracht mij toen innerlijke rust en balans op een moment dat ik het hard nodig had. Ik werd daarbij geholpen door een lichtmeester die doorkwam. Het was allemaal magisch en metafysisch. Er zat veel kennis in versleuteld, waarbij ik tot op celniveau patronen en codes kreeg uitgelegd. Ik heb daar daags nadien notities en tekeningen van gemaakt.
Deze droom liet mij achter met het gevoel: ‘Dáár wil ik zijn, dáár wil ik meer van weten, dát wil ik leren verstaan.’

De beelden kwamen niet terug. Ik kon ze niet zomaar oproepen, wat mij ook zegt: ‘El, je hebt dit niet verzonnen’.
Deze heldere droombeleving in waaktoestand ging mijn vermogens te boven. Toch wist ik exact wat ik had gezien. Ik had er middenin gezeten, er van heel dichtbij naar mogen kijken. Het was meer dan levensecht geweest.

We zijn inmiddels twee jaar verder. Twee bevreemdende jaren waarin er op alle niveaus van het leven veel speelt voor de mens en de mensheid.

In deze roerige tijden gebeurt er in mij iets heel bijzonders

Ik heb een reis doorgemaakt de afgelopen maanden. Een reis naar diepten en hoogten, waarbij zich ook fysiek ongemak manifesteerde. Ik ging door lagen van mijn voorvaderen en lagen van de aartsvaderen heen. Het gebeurde op botniveau, op spierniveau en mijn hartritme sloeg soms door in een snelheid die ongrijpbaar was.

Deze levens overstijgende reis van de afgelopen maanden, mijn reis, hangt nauw samen met de veranderende dynamiek van de kosmos. Ze blijkt grote betekenis te krijgen voor wat ik ‘zag’ twee jaar geleden. Ze blijkt betekenis te krijgen voor hoe ik nu de wereld in zal treden.

Met hulp van een vriendin en soulmate kon ik erdoorheen schakelen. Zoals ik al zei in de podcast: Ieder van ons is een snaar en komt in beweging door impuls. Mijn soulmate en ik, wij resoneerden via elkaar om dit proces te verstaan en erop te kunnen schakelen.
Opeens werd mij helder wat hier gebeurde. Ik kreeg met stappen toegang tot waar ik twee jaar geleden naar uitreikte. De kosmische frequenties en de tools die aan de oorsprong van onze manifestatie staan, ik begin ze nu letterlijk te zien en kan ze integreren.

Sinds enkele weken gebeurt dat al in de consulten. Bijzondere toonlagen en licht/kleurfrequenties integreren op de meest intense momenten als ik het levensboek van mensen lees in mijn praktijk. Omdat ik wéét wat ik twee jaar geleden zag, herken ik deze lichtfrequenties nu als zijnde van de hogere octaven. Ik mag ermee werken. Ze dalen via mijn lijf en bewustzijn neer op aarde. Straks zullen mijn activiteiten van de toekomst erdoor geïnitieerd en gedragen worden.

Sinds gisteren zie ik deze patronen, beelden en kleuren ook in de atmosfeer van ons dag bewustzijn. Zo bijzonder, het verwondert mij!

Dit hele proces gaat hand in hand met een kering in mijn levensroute. Ik reis na dertig jaar van het twaalfde huis naar het eerste huis. Ook als ik dat niet had geweten vanuit de astrologie, had ik hetzelfde sterk ervaren en gevoeld: Ik kom van diep en immens van binnen (het 12 huis) naar reëel en tastbaar búiten (het eerste huis).

Ik manifesteer van binnen naar buiten
Mijn binnen is één met de kennis van de Kosmos

De laatste dertig jaar keek ik vooral rondom naar wat ik zag en werd ik daarin geleid. Het grootse Geestelijke en Kosmische kwam als het ware naar binnen en manifesteerde zich daar in mij via inzichten, kennis en tools. Nu sta ik precies op het punt het eerste huis in te reizen om al deze kennis van binnen naar búiten te laten komen, zichtbaar voor wie kijkt en wil verstaan.

Mijn voorstelling Een kus van het Universum wordt een prachtig begin van dit nieuwe stuk. Ik zal je als je komt, vertellen over een ander cruciaal moment in deze innerlijke kering, waarbij het Universum mij aanraakte, want er is meer, veel meer om te vertellen. Info en tickets **Een Kus – De Voorstelling**

Het zal je niet verwonderen, dat mijn consulten van de laatste maanden mij ook lieten reizen langs de voorvaderen van degenen die mij bezochten. Dit gegeven kan zelfs zo sterk zijn, dat mensen al dingen voelen voor ze komen. Onlangs nog vertelde iemand mij: ‘El, ik heb al jaren geleden van jou gehoord. Ik ben je naam altijd blijven onthouden, terwijl ik je niet ken. Dat heb ik normaal nooit zo. Opeens voelde ik, nu moet ik naar je toe.’

Bijzonder! Wie zou haar dat hebben ingefluisterd?

Luisterbrief **Een Kus – De Voorstelling** – aflevering 1  Klik hier

Posted in blog

Hartkloppingen en een hart dat klopt

Posted on by Leave a comment

Zelf besef ik het niet altijd zo bewust en vind ik het eigenlijk logisch en gewoon, maar mensen zeggen vaker: ‘El, besef je wel hoe bijzonder het is wat jij doet? Als ik zoekende ben, angstig, onzekerheid of in de war ben, kan ik zonder meer op jou vertrouwen’.
Het voelt als een grote verantwoordelijkheid, mijn gaven. Ik kan alleen maar op deze manier werken, eerlijk en puur. Voor mij is dit een vanzelfsprekend gegeven.
Ik kan niet alles oplossen, dat klopt, maar ik zie vaker wel het overstijgende stuk informatie. Dat helpt voorbij de last of de pijn te kunnen voelen, zodat je niet verdrukt wordt door het leven en omstandigheden.
Opeens besef ik een baken te zijn om je even aan vast te houden, tot je zelf doorschakelt en fier op eigen kracht gesterkt door jouw Ziel het leven doorpakt.

Deze tijd, de kosmos reset

We gaan door een bevreemdende fase. We zien minder en kunnen minder ver uitreiken. De kosmos maakt een grote reset door, een reset die door astrologen ook wordt waargenomen. Ik ervaar het als een verdichting van de atmosfeer, ruis op de kabel, een doffe klank die onze beweging dempt en ons even vastzet. We kunnen nu niet ver kijken. We worden uitgedaagd geduld te hebben en nog sterker in het moment te zijn.

Wij resetten zelf ook

Ik voel de planetaire zinderingen en met de kennis die ik heb opgedaan over astrologie, neem ik vaker de invloed van planeten waar op ons gestel en gemoed.
Hoe Saturnus voor een aantal van ons letterlijk indaalt met zijn invloed in ons fysieke gestel, ik weet het en ik zie het. Ik draag voor een aantal van jullie de verstoringen weg, als je een persoonlijk consult doormaakt.
Hoe Uranus aan onze grondvesten schudt en Jupiter uitdaagt haar energie anders te richten, het is voor mij een realiteit die ik door vertaal in mijzelf en voor jou als je richting zoekt nu.
Niet iedereen voelt die kosmische fluctuaties. Het zijn zij, die gevoelig zijn, intens kosmische en verruimd waarnemen en daarnaast diep en intens met zichzelf schakelen. Zoals iemand zo mooi zei: ‘Niet voor iedereen is die Nieuwe tijd zo voelbaar of krijgt ze nieuwe betekenis’.

Ikzelf heb de Waterman in leeuw met een missie voor de mens en de wereld als hoofdpijler in mijn astrologische blauwprint. Een belangrijk deel van mij wordt nu actief en wakker, omdat we nu letterlijk door de kosmische poort naar het tijdperk Waterman leeuw reizen.
En dan te bedenken dat mijn werk de afgelopen twintig jaar als zo groots voelde voor mijn kleine persoon. Dat ik ooit zou neerzetten wat ik nu allemaal al heb neergezet, ik had het in het jaar 2000 niet kunnen vermoeden. Deze twintig jaar blijken opmaat en voorbereiding te zijn geweest voor wat nu komt.

Fysieke klachten

Wie ook voelt dat we in een grote totale reset zitten en een belangrijk omslagpunt bereiken, kan te maken krijgen met duizeligheid, suizen in de oren, hartkloppingen, darmreacties en pijnlijke spieren. Deze reacties komen in de diepte lezingen van de laatste maanden uitdrukkelijk veelvuldiger voor in de praktijk.
Hartkloppingen, darmklachten en spierpijn had ikzelf ook. Ik heb via een extra view van een betrouwbaar en goed astroloog mogen zien waarom dat voor mij zo speelde. Het was belangrijk voor mij, omdat mijn rol en positie in het kosmische plan nog een nieuwe betekenis krijgen.
Geboorte naar iets nieuws en resetten op oude thema’s is topsport. Schakel je erop, dan kun je je pad bestemd vanuit jouw Ziel verder lopen en gepassioneerde betekenis geven aan je leven.

Een nieuwe loot aan mijn levensboom, mijn hart klopt

Dit waterman leeuwtijdperk doet mijn hart gepassioneerd kloppen, omdat ik weet dat ik iets kan laten zien over al die prachtige dimensies, waarvan ik weet dat ze er zijn, maar die nooit eerder op deze manier in het licht konden komen. Ik ga ze in het licht zetten en jouw Ziel beroeren en voeden. Dat is wat dit Waterman leeuwtijdperk van mij vraagt. Stoerrr, ik durf wel.
De komende podcasts zal ik stukjes van de sluier oplichten in de uitzendingen ‘Kus” en straks live on stage maak ik het aanraakbaar. Mijn vrijzinnigheid krijgt eindelijk haar plek terug, als ik het podium opstap en iets laat zien dat nooit eerder is getoond. 

Mijn eerste kus van het Universum **live on stage** is op zaterdagmiddag 9 oktober 2021 in de
Willem Twee – Toonzaal te ’s Hertogenbosch, aanvang 14.30

Voor Tickets klik hier

Vind hier mijn podcast en de uitzendingen die speciaal gaan over 
Een kus van het Universum  

Posted in blog

Podiumkunsten

Posted on by Leave a comment

Deze ochtend werd ik wakker met een zoeffff in de kop, een soort makelaarsdeuntje. In mijn geval betekent dat: ‘Er is een klusje te klaren’.

Waar het over ging?
Over mijn grootse optreden op het podium, mijn Kus van het Universum **live on stage**
Yesss, een aantal van jullie weten er al van en hebben mij inmiddels al ergens gespot.

Ik werd wakker met de dringende noodzaak de podiumopstelling nu helder te krijgen.
Waar plaats ik de attributen op het podium en hoe blijft dan de move en de overdracht goed?
Ik wil de energie niet sluiten, maar het open speelveld creëren en jullie moeten natuurlijk goed kunnen voelen en zien wat ik uitzend en toon.
Waar ga ik al die noodzakelijke obstakels, zoals standaard, microfoon, keyboard, bijzondere toverton, en ander magisch toneelgereedschap, plaatsen?

Eigengereid het dak eraf

Tjonge, dat theaterwerk is een vak apart. Ik heb er zo mijn geheel eigengereide idee bij. Als ik alles op het podium eenmaal voor me zie als een levende scene, dán, ja dán gaat het werken. Ik zie nu steeds meer van de scenes en het toneel letterlijk voor me. Al puzzelend met allerlei attributen en gesimuleerde voorstellingen kom ik opeens een heel eind. Ik heb nu een plattegrond van hoe ik het wil hebben, en let wel, het is  een flexibele plattegrond geworden.
Gutte gut, je weet toch maar nooit hoe de ruimte op een podium echt uitpakt. Ik zie van binnen, in mijzelf, de dingen altijd veel weidser en groter, dus moet ik straks als ik het podium opbouw heel vlot nog even naar de nuchtere afgebakende 3D werkelijkheid schakelen. Met mijn zojuist gemaakte flexibele plattegrond als houvast, moet het gaan lukken. Daarmee kan ik zelfs in jouw huiskamer of studiezaaltje komen performen. Het dak kan er straks af hoor, overal waar ik kom, wowww.

Zwerfkruk

De voorpret van al deze voorbereidingen en het oefenen der podiumkunsten, dat alleen al, is het dubbel en dwars waard. Onlangs heb ik zelfs een heuse inklapbare podiumkruk op de kop getikt, zodat ik verheven boven het publiek uit kan kijken. Dat komt me wel toe, vind ik. Zo kan ik tijdens de voorstelling ook eventjes gaan zitten. Dat laatste lijkt me wel slim. Bovendien werkt dat voor jullie, mijn publiek, misschien wel geruststellend of rustgevend, hahaha. Even rust want ik spring me wat rond straks.

Zie hier mijn verzameling krukken van nu. Nee, ze zijn niet om op te steunen. Op deze krukken kan ik mij verheffen. De middelste is mijn dynamische inklapbare podiumkruk. Ik noem deze kruk nu al de zwerfkruk, want deze krijgt geen vaste plaats op het podium, immers alles moet in beweging blijven. Zo kan ik lekker nog wat sjouwen en verplaatsen als ik voor jou optreed.

Voor nu stuur ik je alvast in gedachten een kus van het Universum. Je moet hem wel zelf met jouw heldere, lachende ogen opvangen, hè.

Voor meer informatie over Een kus van het Universum **live on stage** klik hier

Posted in blog

Verwondering, groeikracht

Posted on by Leave a comment

De verwondering in mijzelf komt tot stand
Ik hoef alleen maar mijzelf te zijn

Als ik dit opschrijf, doorstroomt een blij gevoel mijn lijf en mijn geest richt zich op. In de aanloop naar wat komt, kijk ik verwonderd naar alle innerlijke beelden die zich aandienen.
Ze gaan allemaal over mijn vrije speelveld, het verlangen van en naar woord, klank en dans. Zoals ik vroeger als kind in mijn spel bedacht, spelend het theater in, op het podium, voor mijzelf, omdat dan álles in mij begint te zingen en te bruisen als een fontein. De fontein die je vast en zeker al kent, als je me vaker hebt gehoord en meegemaakt, in mijn meest pure vorm tijdens mijn momenten van intense creatie.

Ik ga iets doen, iets manifesteren, wat nog niet bestaat. Ik ga ‘mijn Zelf’ leven en ontvouwen in meest authentieke vorm. Deze stille fase, de laag waar de lente en het voorjaar verwachtingsvol mijn lied aandienen diep van binnen, oefen ik mijn kunsten.

Ik zing, dans, spring en beweeg, en jazeker, doe ook wat aan krachttraining, om straks als ik zestig word, fit als een hoentje rond te dartelen, de vrijheid van het kind te omarmen en levensvreugde rond te strooien.

Verwondering betekent toch, dat alles in mijn handen tot een wonder wordt? Ik kijk er naar uit en begin te stralen, wat nu van binnen gebeurt, komt straks naar buiten.

Je authentieke zelf leven! Wów, het is het grootste geschenk wat we in het leven kunnen ontvangen. Dit moest ik je even zeggen.

Durf jij het aan?

Luister hier naar mijn podcast aflevering Groeikracht 2. Verwondering

Posted in blog

Mijn momentum, sterrenstof voor de aarde

Posted on by Leave a comment

Vandaag, ruim een jaar na mijn eerste views rondom corona begin 2020 en de vele wereldwijde conflicten die ons mensdom roeren, is het tijd je bij te praten over mijn momentum, mijn vandaag, mijn hier en nu.

Hoe ikzelf door deze tijd beweeg en wat het me laat zien

Je weet misschien dat ik in 2020 aan een boek begonnen ben, dat inmiddels in ruwe vorm klaarligt. Meestal duik ik enthousiast in een project en komt het van kop tot staart naar buiten in een afgeronde vorm. Ditmaal niet. Mijn boek kende een stopmoment.
Degenen die een training bij mij hebben gedaan, zullen meteen herkennen wat ik bedoel. Het stopmoment is het gevoel vanuit het centrum van je lijf, waar je antwoorden krijgt in de vorm van een ‘ja’, een ‘nee of een ‘stop, nu wachten’.

Ik kreeg een duidelijk stopgevoel, toen ik het boek wilde redigeren en vorm geven voor de drukker. Er kwam een: ‘Nu nog niet, de tijd is nog niet rijp, de mensheid heeft meer tijd nodig’.

Dit gebeurde in mei, juni 2020. Wonderlijk hoe gemakkelijk ik het boek terzijde kon leggen op dat moment. Ik, met mijn driftig doorwerk koppie, ging met een big smile bezig met hele andere zaken en taalde niet meer naar het voltooien van dit boek.

Inmiddels komen delen van mijn boek spontaan en in momentum in andere vormen naar buiten en zo is het bedoeld voor nu.
Ik krijg een nieuwe richting gegeven op grond van de diepte kennis, die in dit boek versleuteld ligt. Mijn rol en taak worden overduidelijk: ‘de mensheid de lichtheid van het bestaan tonen en laten zien wat bevrijding is’. Ik deel uit van mijn rugzak moed, zodat je gesterkt en in je kracht, de wijze lessen van het bestaan van nu hoopvol kunt omarmen.

In de afgelopen twintig jaar heb ik zoveel inzage gekregen in de onbegrensdheid van ons bestaan, het waarnemen en aanwezig zijn buiten de borders van ons fysieke bestaan, in het immens allesomvattend veld van liefde en creatie. Vanuit de vijfde dimensie kreeg ik inzage in de zesde laag van existentie, in aarde termen zou je het de zesde dimensie kunnen noemen.

Uiteindelijk is alles liefde, licht, kleur, klank, en een oneindig uitgesproken schitterend pallet van patronen met een eigen bewustzijn. Deze patronen verstaan het steeds weer naar een nieuw evenwicht door te schakelen. Het is het ultieme dynamische evenwicht waar wij met ons bewustzijn weer naartoe reizen, het steeds hernieuwend liefdevol Universum.

Afbeelding www.atelier.hansvangemert.nl

Het klopt, de aarde is ons speelveld. Hier leren we de extremen weer bij elkaar te brengen, mits we het ego kunnen temmen. We zitten hier op aarde in een pittige les-fase. Onze biotoop is in de war. Deze tijd vertelt ons dat we niet oneindig kunnen doorplukken van de bloemen van moeder aarde. We verbruiken ons bestaansrecht. We worden uitgedaagd op een nieuw level van manifesteren door te schakelen in harmonie met alle levende organismen en onze biotoop moeder aarde waar wijzelf een onderdeel van zijn. Dat is de weg naar geluk op evolutieniveau.

Deze jaren 2020 en 2021 brengen ons vele lessen waar we doorheen schakelen. De kunst is er niet in verstrikt te raken, niet in ziekte, niet in strijd, niet in polariteiten waar we tegenover elkaar komen te staan in een gevecht op overleven. Er is hoop, er is een uitweg, er is meer dan dit hier en nu.

Op alle niveaus schudt de aarde en zegt: ‘Doe het nu kalmer aan en begin dichtbij jezelf, bescheiden en met respect voor al wat is’.
Straks springen we op de oever van verlichting als we goed luisteren en voelen wat in onszelf gebeurt en wat ons vreugde en blijheid schenkt.

Het is intense materie. Beluister maar eens de podcastuitzendingen categorie ‘intens’, dan voel je het. Als ieder zijn rol kan zien of voelen en leeft vanuit oprechtheid en respect voor al wat is, komen we een heel eind.

Hoop en verlichting zijn onder handbereik, aanwezig in de zesde laag, waar geen strijd wordt gevoerd. Daar vertoef ik in mijn momentum en strooi ik sterrenstof naar de aarde.

Ondertussen oefen ik mijn aloude podiumkunsten: zingen, spreken, verbeelden, rond dwarrelen en magie openen, allemaal in 3D, om jou straks, als we elkaar ontmoeten, te tonen wat bevrijding is. Vreugde, heling, kracht en hoop vallen ook jou ten deel.

Posted in blog

De minister en de sneeuwpop

Posted on by Leave a comment

Joeperdepoepie, hier breng ik je een leuk bericht. Mijn podcast wordt goed bekeken. Daar ben ik super blij mee. We schieten al ruim voorbij de 3000 beluisterde opnames, tjonge is dat niet wat? Ik heb er sinds de kerst vele uurtjes naartoe gedragen, om alles mooi klaar te zetten. Er staan bijzondere uitzendingen te wachten over mijn magische beleving van deze wereld en mijn levenswerk, allemaal voor jou ter bevrijding, verwondering en inspiratie. Dadelijk, na deze lockdown, als het gewone werk in real life zich weer aandient, gooi ik nog meer uitzendingen de lucht in. Met één druk op de knop kom ik zo je oortjes binnen. 

Het geluid is ook verbeterd en warempel nu sta ik ook al te zingen in mijn uitzendingen, het moet niet veel gekker worden. Heb je de oefeningen al gevonden en de verhalen? Om maar niet te spreken van Rebel-el want als je die luistert, val je om, ren je hard weg, of raak je volledig bevrijd zoals het een echte rebel betaamd.

Super dat ook de jeugd de route naar de praktijk opzoekt in deze rare tijd. Ze komen van jaren terug en duiken opeens op. Ooit eens geweest en nu zich mij herinnerd. Nou da’s toch bijzonder. I love it!

De podcast is overigens voor alle leeftijden. Mijn favoriet is Het Zandmannetje, voor de kleintjes en voor mij, want wie wil er nu niet heerlijk in slaap doezelen in de wondere wereld van zand en zee?

Mijn tijd is goed besteed en letterlijk naar de toekomst toe gedragen. Straks gaan de deuren open, geniet nu even van ‘de minister’, míjn minister, haha, in Rebel 5. De minister werd een sneeuwpop en deed er zijn voordeel mee, net als ik. Wil je weten hoe dat zit? Beluister hier mijn minister

Nog meer luisterplezier

Klik hier voor alle podcastkanalen waarop ik te vinden ben, Spotify, iTunes, Radio Public en meer.
Voor leuke verhalen, vrolijk of intens, interessante dagboekverslagen, oefeningen en tips, verruimd bewustzijn, helder zien, op weg naar meer levensplezier!

Binnenkort komt mijn Kus van het Universum op een heel speciale manier bij je terug, maar daarover vertel ik in de lente, want dat de lente komt is zeker.

Posted in blog

Prikangst

Posted on by Leave a comment

Nu we langzaamaan allemaal een inenting kunnen gaan halen tegen het COVID – virus wordt het weer actueel; of je nu wel of niet kiest voor vaccinatie, van meerdere mensen krijg ik te horen: ‘Spuiten en naalden, ik vind ze eng en kijk er als een berg tegenop als ik voor een injectie, infuus, verdoving of wat dan ook naar de dokter moet’.
Voor sommige mensen kan zelfs de gedachte alleen al aan een naald of spuit een echte angst of paniek oproepen en hoe meer je eraan denkt, hoe erger het wordt.

Ben je op zoek naar wat rust of ontspanning voor een medische ingreep? Lees dan verder.

Ik heb een oefening gemaakt, die kan helpen bij prikangst. Zie You tube  Probeer het eens. Je kunt er bij voorbaat al rustiger van worden en de innerlijke beelden ter plekke, vlak vooraf en tijdens een prik, gebruiken om die spuit op een ander niveau te ervaren. Opeens is die naald al gezet en is het voorbij voor je er erg in hebt. Dit met minder spanning, angst of pijn.

De grote grap is dat ik zelf plotseling geheel onverwachts vanwege een vermeende voedselallergie bij de huisarts belandde, toen ik die oefening net gemaakt had. Ik werd doorgestuurd naar bloedprikpost in het ziekenhuis om bloed te laten prikken. Hoe gek kun je het hebben? Dus wie mocht als eerste gebruik maken van haar eigen prik-oefening? Haha, het Universum lacht: Ik dus!

Ik zeg je, ik ben zelf niet zo bang voor naalden, maar ik probeerde mijn eigen tools natuurlijk wel uit nu deze kans zich voordeed.
De ervaring was verrassend en heel anders dan anders.  Het was of ik elders was, in mijn eigen beeldverhaal en de letterlijke naald totaal langs mij heen ging en in dat bergje zand schoof, waarover ik het in die oefening heb. Apart, het was voorbij voor ik het door had. Mooi toch?

Voor de oefening Prikangst: klik hier

Op mijn site staan nog meer interessante oefeningen. Klik hier voor een podcastkanaal van jouw keuze Spotify, iTunes, Radio Public

Posted in blog

Verdwaald corona uitstapje

Posted on by Leave a comment

Je zult het wel niet geloven, vandaag ben ik maar liefst drie keer verdwaald.
‘El, hoe speel je het klaar?’

Vandaag is het mijn vrije dag en heb ik mezelf getrakteerd op een uitstapje in coronatijd. Lekker een eindje lopen en sparren met iemand uit mijn netwerk over zaken, werk en privé, lekker van alles door elkaar om kennis te maken.

Dat ‘van alles door elkaar’ grijpt zijn kans al, wanneer ik zoevend op mijn fietsje richting andere kant van Rosmalen, De Groote Wielen rijd.
Praktisch als ik ben, heb ik de vorige dag op de plattegrond van google maps uitgeplozen hoe ik moet rijden, dus dat moet goed gaan.

Tja, oeff, die wegen zien er in het echt heel anders uit, hè.
Ik ga lekker snel op mijn fiets zonder trap ondersteuning, helemaal puur op eigen kracht, want er moet iets uit.
Heb jij dat ook, corona kriebels? Dan moet er iets uit en kun je maar het best in beweging komen of veel lawaai maken.
Dat vele lawaai heb ik dit weekend al gemaakt.  Vandaag is mijn rustdag en stel ik me bezinnend op, maar dat er iets uit moet is zeker. Ik fietst zo triomfantelijk driftig door, dat ik nog denk, ik zoef zo direct vast voorbij al die afslagen.

In het dorp gaat het al mis, de eerste verkeerde afslag, en ik maar door fietsen. Ik kom uiteindelijk 180 graden noorderbreedte elders tot bedaren. ‘Fiets omdraaien El, andere kant op’.

De eerste paar kilometer zitten er inmiddels op, ik ben al te laat, maar hoera, ik heb mijn FB Messenger en bericht mijn wandelgenoot: ‘Ik sta nu bij de voetbalvelden van OJC, ben vlakbij, ik kom eraan!!’

Hop, hop doorfietsen maar. Ze staat mij al toe te zwaaien bij strandje windkracht 5. Ik ben op de goede weg, en voel me trots: ‘Goed gedaan El, alsnog’.

Alé hop, nu samen lopen.
Ik weet niet of je het weet, maar ik ben nogal een kakel en mijn enthousiaste eerste verhalen brengen haar zo in vervoering (denk ik) dat zij vervolgens ook een afslag mist van het rondje dat ze vaker maakt.
‘Hé, we komen nu wel heel vreemd en wijds uit, kijk die vogels eens en wat een horizonten.’

Ja, ja, lopen dus, en op tijd opzij voor de grote auto’s, want ons vriendelijke wandelpad is inmiddels veranderd in een bemodderde vrachtwagenroute. Harde weg en hard op weg. Daar lopen we, zeer aangenaam, veel gepraat, het blijft droog.

Als alles toch wat lang gaat duren en die weg vreemd de verkeerde kant op buigt, vraagt mijn wandelgenoot aan iemand de weg. ‘Daarheen, daarheen en dan nog een eind. Verderop zie je De Groote Wielen vast ergens verschijnen’.

De route is inmiddels enigszins verdubbeld in lengte, maar de inhoud van onze gespreksstof is er niet minder om.
Kilometers verder, daar gloort zij, De Groote wielen, inmiddels verworden tot stad van mijn dromen. Nu we weer vast grond onder onze intuïtieve navigatie krijgen, staat de opluchting aan het roer van mijn beleving. Dat gebeurt er met je als je erg blij en opgelucht bent, dan wordt alles mooier.

We vinden warempel mijn fiets terug.
Inmiddels is het program iets uit de hand gelopen, maar ik wil op de terugweg naar huis toch ook nog even langs het dorp, kijken in de etalage naar wol van mijn favoriete brei- en fourniturenzaak Be Clever.

Nou als ik wat opschiet, kan dat nog net. Dus daar ga ik weer, zoevend met een enthousiaste verbetenheid om die wol toch nog even op de valreep te spotten.

Wat denk je? Drie keer raden, nee laat maar.
Ik rijd me weer vast en klem, compleet verdwaald in de wijk Overlaet.
Ergens ben ik verstrikt geraakt in één van de Borchen, toen ik bij ‘het kunstwerk’, mijn ankerpunt voor bewegwijzering, de verkeerde afslag nam, alweer.

Tjonge, hopeloos op mijn fietsje bel ik nu toch maar naar huis: ‘Ik ben verdwaald in een wijk waar ik notabene ooit in lang vervlogen tijden zelf heb gewoond, maar ik ben nu zo thuis hoor’.

Al rondjes draaiend in de wijk en naar de weg vragend, vind ik na twintig minuten omzwervingen ons dorp Rosmalen in de kern terug.
Met glanzende ogen sta ik stil voor de etalage van mijn wolwinkel.
Daar ligt mijn garen. Die bollen wil ik hebben!
Opeens steekt er iemand het hoofd door de deuropening naar buiten. Met mondkapje bekleed hoor ik zeggen: ‘El wacht even, we pakken het voor je en zetten het buiten op de stoep klaar. We gaan hier zo alles weer afsluiten, toevallig dat je er net nú bent’.
Toeval? Wat denk je, dat ik voor niks de uitgebreide route heb genomen om hier exact op het juist moment mijn wol in ontvangst te nemen? Tuurlijk niet.

Ik fiets blij naar huis op mijn fietsje, wol in mijn mandje voorop, hongerige buik, voldaan van een leuke ontmoeting. Ik heb zeker twee keer tien kilometer gelopen en gefietst, dat kan haast niet anders. Dat is bijna een halve marathon: ‘Knap El, knap!’

Ik stort mezelf mijn eigen woning binnen met de woorden: ‘Dit geloof je niet. Ik ben vandaag drie keer verdwaald, dríe keer. Hoe krijg ik het voor elkaar èn ik heb mijn wol!’

Ik krijg een bijzondere reactie terug: ’Je had google maps even kunnen pakken en lust je een gebakken ei?’
Hier val ik dus stil hè, helemaal stil. Dat is nou net mijn eer te na.
Een kwartier later smikkel ik voldaan mijn eitje op.

P.s. Wil jij ook eens met mij op stap? Leuk! Zorg wel dat je ruim tijd inplant, want zoals je hebt kunnen lezen: we pakken het groots aan!

Lees meer

Posted in blog

Alles is in wording

Posted on by One comment

Nú is de tijd iets met je te delen. Het is het begin van een verhaal, een verhaal over ons mensdom.

Uit mijn dagboek:
Januari 2020 ik krijg een view te zien over onze wereldbol.

Ik lig zoals vaker lekker te spetteren op mijn buik in mijn ligbad en blaas bellen in het water. Als ik dat doe, komen er vaak inzichten binnen rollen en nieuwe ideeën. In mijn hoofd wordt dan veel gepraat. Er wordt mij veel verteld. De plannen van de dag krijgen er ook vorm.

Ditmaal echter is het anders.

Ik word plotseling langzaam en geleidelijk via een soort parachute koorden boven mijzelf uitgetild en hang als het mannetje ‘Karlsson van het Dak’ boven mijzelf te zweven.

Vanaf dat punt en voor ik het door heb, ben ik opeens in het heelal en wel schuin boven de aarde om precies te zijn. De aardbol kan ik in totaal overzien. Waar ik hang is het stil, heel stil, windstil.

Ik kan niet zien vanuit welke hoek ik naar de aarde kijk en welke continenten ik in beeld krijg. Dat heeft een reden. Er trekt een groot eczeem over de aardbol heen, als een schubbenhuid. Het omsluit delen van de aardbol. Als ik er echt naar kijk en ermee connect krijg ik geen lucht, krijg ik het benauwd. Maar ik ben op een soort neutrale stille hoge afstand en krijg alleen maar dit beeld te zien.

Zoals altijd stel ik vragen, veel intense vragen. Ik wil altijd de betekenis weten en, meer dan dat, de reden waarom. Meteen komt het antwoord. ‘Dat zijn de mensen op aarde.’

Meer hoor ik niet op dat moment, maar mijn gedachten rollen door.
Ik weet al, wij mensen maken er een potje van, we bevuilen de wereldbol door ons gedrag, we bevuilen ons eigen nest.

Ik heb die gedachte nog niet uitgesproken, of ik hoor: ‘Ja, maar de aardbol, moeder aarde is sterk en gaat niet ten onder door wat jij hier ziet. Moeder aarde herstelt snel en is veel sterker dan jullie zijn’.

Daarna blijft het stil.

Mijn idee van de werkelijkheid verandert op dat moment niet. Ik weet het al lang. We hebben door de eeuwen heen samen iets gecreëerd, dat op ons terug kaatst. We zijn onze eigen vijand geworden.

Mijn missie voor het upgraden van de energie wordt alleen maar sterker in de weken die volgen. Een innerlijke sterke stuwing vertelt mij per direct te bouwen aan mijn podcast, bij te leren hoe ik technisch jongleer met microfoons, geluid uit te testen en meer.
Ik krijg les van mijn volwassen kinderen, die behoorlijk technisch zijn aangelegd en leer hoe ik alles aanpak om in deze tijd uit te zenden.
Ja, ik schaf zelfs een stoere game microfoon aan. Nu kan ik vanuit mijn studio, een zolderruimte in ons huis, gaan broadcasten zonder al teveel ruis op te vangen van de vogels die in deze lente met veel lawaai op mijn zolder dak tikken. Zelfs de ronddansende eikels van het najaar mogen straks gewoon blijven vallen.

Uren gaan erin zitten, vrije dagen worden opgeslokt. Dag en nacht wordt meer dan dat. Het tijdspad buigt en verlengt voor mij. Aantekeningen over nieuwe kennis over de Wetten van het Universum komen binnen in mijn brein en landen op mijn bureau in notitieboeken.
De kennis die ik overdraag in mijn trainingen mengt zich met het nieuwe.

Mijn huis ligt vol met metafysische aantekeningen. Terwijl ik lees en lees, want ook boeken worden door mensen naar me toe gebracht, wordt mijn schrijven steeds belangrijker. Aanvragen voor gedichten, kattebelletjes en e-mailconsulten beginnen zich op te stapelen. Het gewone werk gaat ondertussen gestaag door, terwijl ik ook nog met stappen mijn feestelijk jubileum van 40-jaar dirigentschap in mei 2020 voorbereid. Er zijn veel ontmoetingen met groepen en met mensen. Nieuwe vriendschappen ontvouwen zich.
Wie kon deze eerste intense maanden van 2020 bedenken dat ik veel tijd zou gaan krijgen en dat het grote werk pas slechts in voorbereiding was?

Op een ochtend in februari 2020 zie ik een krantenkop. Ik beken je, ik kijk selectief naar het nieuws, want het doet me vaak geen goed wat ik lees, maar op de hoogte zijn op welke manier dan ook over wat er speelt, ik vind het een mede verantwoordelijkheid.
Al is het alleen maar om het feit, dat ook ik gebruik mag maken van alles wat in 3D beschikbaar is voor ons. Alles waarvan we gebruik mogen maken is door mensen gebouwd, door mensen mogelijk gemaakt.

Terug naar de krantenkop in februari 2020. In China valt de eerste dode door een virus dat ongrijpbaar is, steden gaan op slot. Het beeld van iemand met een mondkapje op blijft me bij, staat op mijn netvlies gegrift.

Maar ook dan blijft het stil. Ik voel verder niets. Terwijl normaal gesproken mijn intuïtie reageert, blijft het stil, windstil.

Het blijkt een stilte voor een storm die zijn weerga niet kent. Het mensdom schudt op haar grondvesten. Het is nu dat ik word geroepen, geroepen voor het grote werk.

Lees meer

Posted in blog
« Older Entries Recent Entries »