Category Archives: herfst

Vurig hoopte ik

Posted on by

Vurig hoopte ik dat ik nu eens niet in gepieker zou verzanden.

Het leven triggert ons steeds naar vernieuwing en verdieping te zoeken. Tenminste mij wel. Stilstaan kan ik niet. Lastig hoor om in de wintermaanden meer in de rust te gaan zitten.
Grrrrrrrrrr, stilte, grrrrrrrr even niks. Weet je nog dat ik sprak over het braakliggende land en alles dat in de diepte moet uitrijpen?
Dan kan het in je hoofd gaan tollen hoor. Hier is een gouden tip: Zet die drukte in je hoofd om in fysieke activiteit.
Dat lukt mij goed, haha. We zijn aan het klussen in huis, op weg naar 2018 met veel vernieuwing op alle fronten!

Alles komt in evenwicht met elkaar.

Wanneer je ieder aspect van je leven kunt omarmen en evenwichtig  aandacht kunt geven,
krijg je innerlijke balans als nooit tevoren en word je een krachtig mens.

Maar wat als je veel vuur in je hebt, heel veel wilt, en de onrust je bekruipt? Hoe ga je om met de fase van ‘het braakliggende land en de fase van uiterlijk even niets’? Het antwoord is: Kom basaal in actie. Zet de drukte en activiteit in je brein om in motorische activiteit.
Jongens, dat komt goed uit. Ik ben niet alleen aan het klussen in huis, maar sinds twee weken sport ik ook vier dagen in de week. (Wie had dat nou ooit kunnen denken!) Verder veeg ik bladeren in de tuin. Want de natuur opzoeken helpt ook goed.

Als je nu zegt: ‘Ja, maar dat kan alleen als je fit van lijf en leden bent.’ Klopt!
Echter, dit is een levensreis die helemaal te ontdekken is en je eigen te maken. Ik spreek uit ervaring. Je zou kunnen zeggen: ik ken aan den lijve heel veel klachten uit het fysieke pallet. Dat is lang voordat ik mijn werkelijke levensreis begon, voordat ik begreep dat Essentie mij riep en dat we multidimensionale wezens zijn.

Leer je systeem begrijpen op alle niveaus  is mijn devies. De deelnemers van de Cursus ‘Kijken met je Ziel’ krijgen een kijkje in deze informatie. Wat een stoere club. Zij zullen hun kennis daarna delen. Zo bouwen we samen aan een wereld met meer blije, fitte, gezonde, geïnspireerde mensen. Daar word je vanzelf heel liefdevol van.

En jij, wat doe jij om zover te komen en echt gelukkig te worden?
Ik ga nu zoemen over een teleseminar als opening van 2018. Als het licht bij me binnenvalt en ik een prachtig openingswoord voor het nieuwe jaar voor je klaar heb, hoor je het. Diepgang en levensvreugde creëren we namelijk zelf. Mijn missie is je te tonen hoe!

Tot die tijd: veeg gerust wat bladeren 🙂

Posted in blog, herfst

Snoet

Posted on by

Met mijn snoet in het najaarszonnetje overpeins ik onze kansen, missers en punten. Onverwachts land ik met mijn gedachten op de leuning van een tuinstoel, die rap zegt: “Bijna moet ik naar binnen, ik heb de kou al op de huid”.
Krakend stoeltje, komt volgend jaar weer uit mijn tuinhuis tevoorschijn.

De zon en de wolken zullen ook deze winter praten. Achter het raam kan ik net zo goed en prima naar buiten kijken en ze zien zegevieren. Ze zullen zeggen ”Wij zijn elk verhaal, kijk maar”.

Met mijn snoet tegen het raam, haal ik dan het licht naar binnen. Gewoon een kaarsje op tafel en nippen van de thee.
Voor dit alles is er één voorwaarde: Snoet moet uit de plooi en los van stramme gedachten.
Laten gaan dus!

Met een prachtig voornemen rol ik het najaar in. Elke dag of minstens elke week lassen we een mijmer moment in. Wat heerlijk.

Misschien wel met mijn snoet in een vrolijke krant, want die zijn er ook.
Ik zucht van lucht van binnen.

Dag herfst kom maar op! Snoet glimlacht.

Posted in blog, herfst, Het tempeltje spreekt

Landen in een berg bladeren!

Posted on by

Jongens, ga naar buiten, de laatste blaadjes roepen.
Jullie, jullie allemaal, van 0 tot 100 jaar! Ga naar buiten, Nu, NU!

Ga lopen en springen en zoek het laatste herfstblad op, dat vraagt om te dwarrelen en te knisperen onder jouw voeten!

Het is heerlijk om te doen en het brengt je in het NU, in je lijf, in je voeten. Het zet je hoofd op stil. Joepie!!!

Na een week druk, druk en een hoofd vol, vol is het hoognodig! Neem ‘bladertijd’.

Was je het vergeten? Ben eens eerlijk. Weet je niet meer hoe het voelt, om nu en straks en morgen even naar buiten te tjoepen?
Doe je jas aan, jongens/meisjes, en zoek de bladeren in de straat op.
Spring erin, schop ze heerlijk omhoog en loop, loop! Alsof jouw voeten vandaag voor het eerst de grond weer raken.

Was je het vergeten? Weet je het nog?
Als je loopt door de laan, de straat in dorp, bos en stad, als je loopt door de bladeren, dan ben je met je voeten op de grond! Je moet wel echt voelen waar je loopt. Doe maar net of je voeten oogjes krijgen, dat werkt. De grond, de aarde komt dan opeens heel dichtbij. Het kan zelfs lijken alsof je benen tot diep in de aarde lopen. Word maar lekker zwaar, jouw benen dragen je gewicht. De bladeren praten gewoon mee met je voeten: “Knisper, knisper, krak, kraak”.

Ik zal je eerlijk zeggen, na een drukke werkweek, en een hoofd van veel en vol, moest ik ook nog dit weekend bladeren vegen. Elk jaar komt dat karweitje terug, weken op een rij, want we hebben hier veel bomen om ons huis. De gemeente komt in deze weken al ons aangeveegde blad netjes opzuigen in de straat. Dus vort vort, die bladeren moeten van de tuin de straat in. Een stemmetje in mijn hoofd zei: Nu dát nog weer, pfffft en bèhhh.

En dan te bedenken dat ik als kind in de herfst altijd blij was met al dat bladerblad. Het kon een metershoge berg worden voor een kleintje als ik.

Er was tegenover ons ouderlijk huis een verbrede stoep met een houten bankje.
We veegden als kinderen de bladeren tot een hoge berg tot vlak voor dat bankje.
Ik ging dan op dat bankje staan en wist zeker dat ik kon vliegen.

Ik kon vliegen van ‘heel hoog’ zo die bladerberg in. Ik zou op een spannende manier worden opgevangen en dan heerlijk meerollen in de wervelwind van blad.
Elke keer als ik echt sprong, was ik wel even verbaasd: Ik sprong zo door die berg van blad heen en landde vrijwel meteen met mijn voeten op de harde betonnen stoeptegels, vreemd! Maar toch en jazeker: ik had gevlogen en de bladerberg bleef even verwachtingsvol wachten op een nieuwe duik.

Best hard hoor, die stenen stoep, ha ha!
Maar soms hebben we het nodig , dat we onverwachts en met een schokje weer met twee voeten op de grond landen, daar waar we werkelijk moeten zijn, in ons lijf, ons thuis.
Jongens ga naar buiten, de laatste blaadjes wachten.
Laat je voeten oogjes krijgen en voel, voel! Bladertijd is NU.
Veel plezier.
Een fijne herfstmaand gewenst!

El Lenssen – Het Tempeltje

Posted in blog, herfst

Ik ben gewiegd door Engelen

Posted on by

Vandaag giert de storm om de ramen en de deuren in ons huis klapperen.
De herfst vertelt luid en duidelijk dat ie er is! Het is nat en klam buiten.
De mensen voelen het ook, de herfst komt en de wintertijd is aangebroken. De klok is verzet!
Dat resulteert in een enorme drukte in Het Tempeltje, alsof alle pijn en alle verdriet met de regen en de wind zwaarder wegen. Mensen zijn zoekend! Alsof alle bladeren die kriskras ronddwarrelen ook ons in de war maken.
Ik zit in mijn huispak in de keuken. Het is zondag. Ik heb nu even tijd voor mijzelf. Maar oeioei, dat loopt even anders! Daar komen ze: met de wind en de regen waaien ze zo mijn keuken binnen.
Door de storm aangedreven komen ze binnengerold en binnen gewerveld…. De Engelen!

Hier zijn ze dan: De Engelen en mijn nieuwe blog!


Lieve allemaal, hoera het is herfst, want deze gure natte dag brengt mij luid en duidelijk de Engelen om ze aan jullie te verhalen. Ik word er helemaal blij van.

Vroeger, voor ik mij echt bewust werd van mijn helderziendheid en deze ging ontwikkelen, kon ik de Engelen niet zo zien. Ik heb ook wel eens gezegd: ‘Ik heb er niet zoveel mee, met Engelen!’
Voor mijn nuchtere praktische ik waren ze te weinig grijpbaar, te wazig. En die nuchtere kant van mij dacht dan: ‘Wat ik niet letterlijk zie en vast kan pakken, och dát!, dat laat maar zitten’.

Daarvoor, als kind zijnde, had ik een speciale afstandelijke verhouding met Engelen. Ik weet het nog goed. Als de kerstboom werd gezet, ging daar Engelenhaar in. Van die glanzende witte glaswol die in je handen kan snijden. Ik dacht toen al: Is dit Engelenhaar? Wat hard! En wat naar, dat dat haar zo in mijn vingers snijdt! Ik was zelfs een beetje boos op dat Engelenhaar!

Vervolgens als de boom klaar stond, opgetuigd en wel, enkele dagen voor kerst, durfde ik niet alleen naar beneden in de donkere nachten, als ik naar het toilet moest. De Engelen zouden vast en zeker rond de boom vliegen om naar hun haar te zoeken. In mijn fantasie zag ik heel veel Engelen in de woonkamer rond de kerstboom wervelen en met kracht en nadruk er nog meer haren bij strooien. Als ik dan in de ochtend tegen mijn moeder zei: er hangt nu nog meer Engelenhaar in de boom, zei mijn moeder, “Dat doen de Engelen, ze strooien hun haren in onze kerstboom!” Dat vond ik een magische en bijzondere gedachte, maar ook wel erg spannend!

In de donkere dagen voor kerst was mijn vertrouwen in mijn vader dan ook belangrijker dan ooit. Ik vroeg hem, als ik heel bang was om alleen naar beneden naar het toilet te gaan, om met me mee te lopen. Mijn vader deed dat altijd met liefde en zorgzaamheid. Op koude blote voetjes ging ik naar beneden, maar wel samen met mijn Paps!

Dat zijn dankbare en magische herinneringen. Hoe kon ik toen weten, dat ik vandaag de dag af en toe gewiegd zou gaan worden door Engelen?

Nu terug naar onze herfst, de natte klamme regen en de wind die waait. Jij kent het ook, een drukke week gehad, een vol hoofd, moe van van alles. Ik raad je aan: laat je wiegen door Engelen.
Ik ga je verklappen hoe, want ik denk dat de Engelen staan te trappelen om jou en ieder die wil te wiegen! Hoe? Het antwoord is heel simpel: Je moet het ze gewoon vragen!

  • Denk aan Engelen, stel je voor ze open, nodig ze uit en vraag ze simpelweg dichtbij je en om je heen.
  • Zorg voor een plekje in huis voor jou alleen waar je even ongestoord kunt zitten en niet afgeleid wordt.
  • Schep een fijne sfeer in de ruimte waar je zit. Doe een kaarsje aan. Brand eventueel een lekker geurtje van wierook of geur-olie.
  • Heb je een vol hoofd, zet dan een zacht mooi muziekje op je oren.
  • Stel je nu gewoon de Engelen voor!
  • Een extra magische tip, verwen jezelf met een set Engelenkaarten, er zijn er vele te koop, of misschien mag je wel eens een set van iemand lenen. Kijk naar die Engelenkaarten, laat je erdoor inspireren.
  • Sluit dan je ogen en mediteer met de Engelenenergie.

Engelen kun je op allerlei manieren waarnemen, ze hebben niet perse een menselijke vorm, maar vanuit onze perceptie is het soms fijn om ze in menselijk vorm waar te nemen.
Engelen komen in energie tot ons, de vorm die ze krijgen creëren ze in samenspraak met jou. Engelen komen tot je in de vorm die bij jou past.

Engelen zijn van niemand speciaal, Engelen zijn van iedereen. Dus nodig ze gerust uit!
Ik wens je toe ook af en toe door Engelen gewiegd te worden.

Wil je meer weten over Engelen? Wil je je dichterbij Engelen laten brengen? Ik ben druk met ze in gesprek. Er komt iets moois aan! Er is vast en zeker een Engel, die je op tijd influistert, wat dat wordt!

Een fijne herfstmaand gewenst!

Posted in blog, herfst