Tag Archives: lichaamsbinding

Ik drijf de kou uit je botten

De kou trekt door de muren en wellicht een beetje onze botten in. Herfst en winter dienen zich aan. Het is tijd om naar binnen te keren en diep van binnen te resetten, orde op zaken te stellen en te kiezen voor wat je nog wilt vasthouden en wat je met de bladerkruin mee loslaat.

Het kan zelfs voelen alsof er even niets gebeurt en alles uiterlijk stil staat.  Niet denken dat je niet verder komt hoor. Het hoort erbij. We zijn nu het braakliggende land dat zich moet herstellen van de intensieve periode dat het werd gebruikt. We hebben deze periode nodig om straks weer vol  tot wasdom te komen.

Jullie zien het nog niet aan de buitenkant maar ook hier wordt hard gewerkt. Keuzes voor de toekomst, ja zelfs in mijn huis, om alles de nieuwe fase van het leven en beleven in te dragen. Mijn werkkamer gaat verplaatsen, zodat ik straks alle benodigdheden kan creëren om samen met jullie online te gaan. Ik noem het mijn studio en hij ziet er nu al heel licht uit. In mijn verbeelding is het al helemaal klaar en precies zoals ik het hebben wil. We zijn dus aan het verven en klussen in alle vrije minuten, terwijl er ook op technisch vlak volop wordt doorontwikkeld om dit mogelijk te maken. In het voorjaar komt dit tot wasdom!

Wonderwel rollen er ondertussen vele nieuwe gezichten de praktijk binnen. Deze dagen regel ik bij de meesten van jullie ook de interne klok. Ik help het systeem een handje, zodat je het minder snel koud hebt en de wind minder vat op je heeft.

De roep om het balans-uur, systeemonderhoud op maat, komt daarmee ook opborrelen. Velen van jullie kennen het van wat langer terug. Het balans-uur is een moment om te resetten, waarbij je ‘tools op maat’ krijgt en iedere deelnemer individueel door mij wordt ‘gespot’.
Ik zet je via drukpunten en speciale schakeltechnieken direct beter in je systeem. Het effect is, dat je meteen een aantal blokkades loslaat, fysiek leert schakelen en weer beter in je vel zit.

Tijdens het balans-uur werken we in een kleine groep. Iedere deelnemer blijft tijdens dit energiewerk volledig bij zichzelf. Persoonlijke informatie wordt niet uitgewisseld. Zo krijg je de kans e.e.a. optimaal te verwerken en te integreren. En dat gaat diep!
Mooi werk en heerlijk om te doen.

Kinderwens

Grappig, onlangs publiceerde ik een blog over Geboortepijn. Daarna rolden de letterlijke kinderwensen plotseling de praktijk binnen. Die geboortepijn bedoelde ik aanvankelijk niet, toen ik schreef over Geboortepijn.

Het overkomt me vaak. Dan  zie ik een bepaald specifiek thema in eenzelfde periode bij meerdere cliënten naar voren komen. Alsof het zo moet zijn:  thema’s komen vaker in clusters, in golven naar me toe.

De vaders en moeders van de toekomst, stonden de afgelopen maand op de stoep. Ik mocht weer eens heel letterlijk met het ritme van het leven aan de slag. Nieuw leven wel te verstaan. Een kinderwens als een groot en gouden levens-issue.
Zwangerschap is niet voor iedereen een vanzelfsprekendheid. Ik zag door de jaren heen de pijn, het verdriet en de frustratie langskomen. Heel vaak bleek er toch hoop te zijn en menig geboortekaartje rolde dan mijn brievenbus in. Hoera, een zoon, een dochter geboren! Je snapt: dan maakte ook ik een vreugdesprong in de lucht.

Als je alles technisch op een rijtje hebt gezet en die zwangerschap blijft toch uit. Wat schort er dan aan?
Ik weet het, het is een hele zoektocht om daar de vinger op te leggen. Graag zou ik hier toch iets heel specifieks willen benoemen. Ik noem het een universele levenswet: Lichaamsbinding. Lichaamsbinding gaat over het bewust connecten van je energielichaam, je bewustzijn en je fysieke lichaam.
De oud-cursisten van Kijken met je Ziel weten er alles van en hebben er veel over geleerd.

Het is voor iedereen ontzettend belangrijk, lichaamsbinding, ook als je geen aankomend vader of moeder bent! Je lichaam raakt erdoor op jou afgestemd en gaat op een natuurlijke manier met je meewerken.  Je wordt er bovendien rustiger van en je zit minder in je hoofd. Wie bewust kan voelen dat hij in zijn lijf zit, vindt meer balans en kan het lichaam sturen, aansturen. Het brengt je gezondheid en vitaliteit!

Hier zijn een paar hele simpele tips om je lijf bewust te voelen:

  • Heb besef van je botmassa. Dat doe je door eens goed te stampvoeten en dan te voelen hoe die massa van jou doorklinkt in de grond. Kinderen vinden dit heerlijk om te doen en zitten meteen meer in hun basis. En jij?
  • Spring op en neer en voel hoe je ruggengraat beweegt en je botten geluid maken.
  • Maak contact met je lijf en in geval van een kinderwens: leg je handen op je buik en stuur er warmte en jouw levensenergie naartoe. Als je dat goed doet voel je dat het warm wordt, daar waar jij je handen legt.

Hoe beter je connect met je lichaam, hoe beter je lichaam met jou meewerkt. Je kunt dat zelfs bewust mentaal aansturen.
Natuurlijk krijg je tijdens een consult hele specifieke tips die op jouw unieke zijn en lijf zijn afgestemd, maar tjonge wat zou het goed zijn voor ons allemaal, als we nu eens echt gaan wonen in ons fysieke lichaam, zoals een kindje in wording woont in de buik van haar moeder. Hoe mooi is dat?

Mijn benen rond de aarde

“Mijn hoofd zit zo vol. Jij trekt de drukte uit mijn hoofd.”

Hij begon te fluisteren:
“El, schrijf dat boek maar. Dan moet je gewoon beginnen met schrijven.”

Ik liet Pepijn groeien. “Kun je het voelen? Je wordt reuze, reuze lang!”
“Ja, ik voel het. Dit ken ik! En dan is het net of ik mijn benen om de aarde heen kan leggen!”

Hij sprak op fluistertoon. Zo’n magische beleving vraagt ook om onze verstilling en om ons respect.

Pepijn van 9 jaar bezocht mijn praktijk. Een wijs man, met een kennis en weten van heel oud, van heel ver en van hier en NU.


Lieve allemaal, wat je zojuist las is zomaar een greep uit mijn praktijk.

Ik ontmoet mensen van 0 tot 100 jaar en kan met hen spreken als gelijken.
Waarom? Omdat we op een level praten, waarop we elkaar herkennen.

Mensen zeggen vaak: “El, bij jou kom ik thuis. Het is net alsof je door mij heen praat.  Als jij praat hoor ik mezelf spreken. El, bij jou kan ik opeens landen in mijn lijf.”
Pepijn  gaf mij een prachtig beeld van wat ik in de kern kan aanraken en betekenen voor mensen.

Ik mocht het van hem aan jullie vertellen!
Pepijn zei: “Ik voel het! Ik word weer zo lang, dat ik mijn benen rond de aarde kan leggen.”


Hoe werkt dat?

Ons lichaam is vaak te klein voor wat we meemaken en verwerken.
Onze ziel, ons ZIJN, onze energie is vele malen groter dan ons fysieke lichaam. Ons energetisch lichaam is vele malen groter!
Als we weer contact kunnen maken met wie we echt zijn, kunnen we eindeloos lang worden. We groeien, groeien en wel echt heel letterlijk. We kunnen het echt voelen!
We reiken dan van hemel naar aarde, van aarde naar hemel en verder dan dat. We vormen  een toegang naar verleden en toekomst.

Op zo’n moment zijn we ook ‘op onze levensweg’.

Het is best moeilijk om dit met je verstand te kunnen bevatten. Ons brein doet echt zijn best hoor en  doet overigens gewoon lekker mee met die groei. Maar dat verstand van ons, dat verstand daarentegen, kan dit maar moeilijk bevatten. Ons verstand is slechts een deel van ons brein en nu net niet het deel dat dit kan bevatten of uitleggen. Als we het rationeel benaderen is het dus niet te pakken en te snappen.

Dit is namelijk een gevoelskwestie.

Je mag het dus voelen. En als je het voelt, dan word je net als Pepijn, iemand met een eindeloos bereik, die zomaar “Zijn benen rond de aarde kan leggen”.

Als je dat kunt heb je een schat in handen: de schat van het oneindige!
De schat van het onbeperkt vermogen! Daar word je heeeeeeeel rustig van, daar word je heel “wetend’ van.

Pittige materie voor de wetenschap – Een fluitje van een cent voor Pepijn.
Wil jij dit ook kunnen?

Breng jezelf eerst van je hoofd in je lijf.

Zorg voor lichaamsbinding!

Zoek die dingen op, waarbij je weer mag voelen en ervaren.

Je zult eerst weer mogen gaan voelen en van daaruit kun je met stappen in de magische verbinding met het oneindige komen. Misschien ga je ook groeien net als ik, net als Pepijn.

Laat je vooral inspireren door nieuwsgierig te zijn, niet te hard te willen, maar wel echt te gaan voelen!!!

Enne…. over dat boek gesproken:  ‘Pepijn, dat komt eraan! Het groeit met stappen, net zoals wij groeien.

Fijne december maand gewenst! 

Landen in een berg bladeren!

Jongens, ga naar buiten, de laatste blaadjes roepen.
Jullie, jullie allemaal, van 0 tot 100 jaar! Ga naar buiten, Nu, NU!

Ga lopen en springen en zoek het laatste herfstblad op, dat vraagt om te dwarrelen en te knisperen onder jouw voeten!

Het is heerlijk om te doen en het brengt je in het NU, in je lijf, in je voeten. Het zet je hoofd op stil. Joepie!!!

Na een week druk, druk en een hoofd vol, vol is het hoognodig! Neem ‘bladertijd’.

Was je het vergeten? Ben eens eerlijk. Weet je niet meer hoe het voelt, om nu en straks en morgen even naar buiten te tjoepen?
Doe je jas aan, jongens/meisjes, en zoek de bladeren in de straat op.
Spring erin, schop ze heerlijk omhoog en loop, loop! Alsof jouw voeten vandaag voor het eerst de grond weer raken.

Was je het vergeten? Weet je het nog?
Als je loopt door de laan, de straat in dorp, bos en stad, als je loopt door de bladeren, dan ben je met je voeten op de grond! Je moet wel echt voelen waar je loopt. Doe maar net of je voeten oogjes krijgen, dat werkt. De grond, de aarde komt dan opeens heel dichtbij. Het kan zelfs lijken alsof je benen tot diep in de aarde lopen. Word maar lekker zwaar, jouw benen dragen je gewicht. De bladeren praten gewoon mee met je voeten: “Knisper, knisper, krak, kraak”.

Ik zal je eerlijk zeggen, na een drukke werkweek, en een hoofd van veel en vol, moest ik ook nog dit weekend bladeren vegen. Elk jaar komt dat karweitje terug, weken op een rij, want we hebben hier veel bomen om ons huis. De gemeente komt in deze weken al ons aangeveegde blad netjes opzuigen in de straat. Dus vort vort, die bladeren moeten van de tuin de straat in. Een stemmetje in mijn hoofd zei: Nu dát nog weer, pfffft en bèhhh.

En dan te bedenken dat ik als kind in de herfst altijd blij was met al dat bladerblad. Het kon een metershoge berg worden voor een kleintje als ik.

Er was tegenover ons ouderlijk huis een verbrede stoep met een houten bankje.
We veegden als kinderen de bladeren tot een hoge berg tot vlak voor dat bankje.
Ik ging dan op dat bankje staan en wist zeker dat ik kon vliegen.

Ik kon vliegen van ‘heel hoog’ zo die bladerberg in. Ik zou op een spannende manier worden opgevangen en dan heerlijk meerollen in de wervelwind van blad.
Elke keer als ik echt sprong, was ik wel even verbaasd: Ik sprong zo door die berg van blad heen en landde vrijwel meteen met mijn voeten op de harde betonnen stoeptegels, vreemd! Maar toch en jazeker: ik had gevlogen en de bladerberg bleef even verwachtingsvol wachten op een nieuwe duik.

Best hard hoor, die stenen stoep, ha ha!
Maar soms hebben we het nodig , dat we onverwachts en met een schokje weer met twee voeten op de grond landen, daar waar we werkelijk moeten zijn, in ons lijf, ons thuis.
Jongens ga naar buiten, de laatste blaadjes wachten.
Laat je voeten oogjes krijgen en voel, voel! Bladertijd is NU.
Veel plezier.
Een fijne herfstmaand gewenst!

El Lenssen – Het Tempeltje