Tag Archives: Metafysisch

Kies jij voor crisis of sterrenhemel?

Vandaag zit ik tandenknarsend en met een verwaaid hoofd de lucht in te staren. ‘Ik zie het niet, ik zie het niet. Hoe moet ik verder, hoe ga ik door? Wát moet ik eigenlijk zien?’
Heb jij je wel eens afgevraagd hoe je verder moet en kies jij voor crisis of sterrenhemel als het erop aankomt?

Calamiteiten en crisis, geloof me, ik weet er alles van. Als ik naar mijn eigen levensverhaal kijk, is dat een kralenketting van wonderlijke inzichten en groeimomenten steeds geopend door… crisis, jawèl!

Mijn meest recente crisis is van deze zomer. Mijn lijf, nu zestig jaar geworden, is toe aan een totale reset.
Allerlei vage fysieke kwaaltjes vroegen om een specifieke aanvliegroute deze zomer.

Mijn innerlijk navigatiesysteem

Ik heb geluk met mijn antennes, die zijn tegenwoordig zo verfijnd, dat ik via een soort voorzienigheid weet waar ik naartoe moet, of weet wie mij ergens naartoe zal leiden. Ik word via mijn innerlijke navigatiesysteem feilloos naar een goede plek geleid.
De bouwstenen van mijn fysieke lichaam vroegen om nieuwe stofjes zo bleek. Bepaalde voedingsstoffen verdroeg ik niet meer goed en van bepaalde stoffen kwam ik tekort. Deze crisis kon dus heel concreet worden aangepakt, mijn crisis van deze zomer, er was iets aan te doen!

Praktische helderheid geeft houvast

Ik hou ervan, van die praktische helderheid. Het geeft me vertrouwen en houvast. Mensen die horen dat ik helder wetend en helderziend ben, schatten dat misschien niet zo in, maar het is wie ik ben: een constructief bouwer en een metafysisch werker op bijzonder niveau.
Tastbaar en zichtbaar maken van het ongeziene of het niet gehoorde, het is mijn kracht.
Met de concrete informatie voor mijn eigen crisis was ik blij. Heerlijk nu kan ik verder!

Mijn werk voor jou is ook concreet

Als ik dit schrijf, bedenk ik me: Dit slaat ook op mijn werk voor jou. Ik wil dat jij na een consult kunt zeggen: ‘Heerlijk, nu kan ik verder!’
Ik kan spiritualiteit alleen leven, als ik ook als mens met twee voeten op de grond kan bouwen aan tastbare werkelijkheid. De hoge frequenties van ons verruimde bewustzijn wil ik voeten op aarde geven, voelbaar maken in jouw fysieke lijf en leven.

Mensen in crisis landen bij mij op de stoep

Plotsklaps landen ze op mijn deurmat, mensen in crisis. Een crisis plan je immers niet, die komt vaak zomaar opeens uit de lucht vallen.
Precies dáár kom ik in beeld, want er is informatie die het daglicht mag zien, zodat jij jouw crisis kunt managen en je met meer gloed, kracht en vertrouwen je leven doorpakt.

Vertrouwen vinden en sterker worden

Een kostbaar goed hier in dit leven is hoop en vertrouwen, juist wanneer ‘crisis’ aanklopt aan onze deur. Geloof me, het geeft voeding en vertrouwen voor al wat komt, als je jouw crisis kunt aanpakken.

Wat gebeuren er een mooie en wonderlijke dingen als jij op het scherp van de snede opeens doorgang ziet en ontdekt dat iets in jou wil loslaten, zodat die crisis anders op je af komt.
Hoe klein of groot je ook bent, jij wordt sterker van binnen. Je blinde vlekken lichten op en worden jouw kracht.

Stoere dappere mensen

De afgelopen maanden heb ik stoere mensen gezien, jong en oud, die zichzelf herpakken en nieuwe routes kiezen, omdat ze in een consult opeens zien hoe ze een crisis kunnen managen in verbinding met hun Zielen-pad en trouw aan hun waarachtige zijn.

Kies jij voor crisis of sterrenhemel?

Ik stel je de vraag: Kies jij voor crisis of sterrenhemel?
Mijn levenstip voor jou is: Laat een crisis nooit jouw sterrenhemel afpakken. Laat een crisis jou verdiepen en je kracht herleven. Groei ervan, word trots en sterk. Word een blijer mens!

Aan mijn haren kun je zien hoeveel crisis mijn leven heeft gekend. Het is ontploft, mijn kapsel, en dat vind ik helemaal kloppen en prima bij mij passen zo. Feitelijk heb ik door de jaren heen een hemels crisiskapsel verworven.

Er zijn altijd creatieve oplossingen

Ondertussen heeft mijn creatieve brein door mijn meest recente crisis ontzettend veel leuke nieuwe gerechten bedacht om te eten en wordt iedereen die mee-eet hier ook gelukkiger van.
Alhoewel… de pannenkoeken van dit weekend waren wat mislukt. Mijn partner is een held in het maken van de heerlijkste pannenkoeken van de wereld, nergens zo lekker als hier thuis, maar ditmaal heeft mijn speciaal uitgezochte meel, de pannenkoeken plat geslagen en dan bedoel ik dus zo plat als een pannenkoek die niet meer ‘praat’, een platgeslagen bruine taaie koek.

Maar ik geef niet op, ik ben al op zoek gegaan naar ander meel en heb dat zojuist gevonden.
Reden temeer om snel weer de lekkerste pannenkoeken te laten bakken door mijn chef-kok.
Déze sterrenhemel laat ik niet van me afpakken!

Kies jij voor crisis of sterrenhemel
Kies jij voor crisis of sterrenhemel
Foto: Boy van Elten Fotografie

Klik hier voor de podcast Een kus uit het Universum en leer over groeikracht!

Alles is in wording

Nú is de tijd iets met je te delen. Het is het begin van een verhaal, een verhaal over ons mensdom.

Uit mijn dagboek:
Januari 2020 ik krijg een view te zien over onze wereldbol.

Ik lig zoals vaker lekker te spetteren op mijn buik in mijn ligbad en blaas bellen in het water. Als ik dat doe, komen er vaak inzichten binnen rollen en nieuwe ideeën. In mijn hoofd wordt dan veel gepraat. Er wordt mij veel verteld. De plannen van de dag krijgen er ook vorm.

Ditmaal echter is het anders.

Ik word plotseling langzaam en geleidelijk via een soort parachute koorden boven mijzelf uitgetild en hang als het mannetje ‘Karlsson van het Dak’ boven mijzelf te zweven.

Vanaf dat punt en voor ik het door heb, ben ik opeens in het heelal en wel schuin boven de aarde om precies te zijn. De aardbol kan ik in totaal overzien. Waar ik hang is het stil, heel stil, windstil.

Ik kan niet zien vanuit welke hoek ik naar de aarde kijk en welke continenten ik in beeld krijg. Dat heeft een reden. Er trekt een groot eczeem over de aardbol heen, als een schubbenhuid. Het omsluit delen van de aardbol. Als ik er echt naar kijk en ermee connect krijg ik geen lucht, krijg ik het benauwd. Maar ik ben op een soort neutrale stille hoge afstand en krijg alleen maar dit beeld te zien.

Zoals altijd stel ik vragen, veel intense vragen. Ik wil altijd de betekenis weten en, meer dan dat, de reden waarom. Meteen komt het antwoord. ‘Dat zijn de mensen op aarde.’

Meer hoor ik niet op dat moment, maar mijn gedachten rollen door.
Ik weet al, wij mensen maken er een potje van, we bevuilen de wereldbol door ons gedrag, we bevuilen ons eigen nest.

Ik heb die gedachte nog niet uitgesproken, of ik hoor: ‘Ja, maar de aardbol, moeder aarde is sterk en gaat niet ten onder door wat jij hier ziet. Moeder aarde herstelt snel en is veel sterker dan jullie zijn’.

Daarna blijft het stil.

Mijn idee van de werkelijkheid verandert op dat moment niet. Ik weet het al lang. We hebben door de eeuwen heen samen iets gecreëerd, dat op ons terug kaatst. We zijn onze eigen vijand geworden.

Mijn missie voor het upgraden van de energie wordt alleen maar sterker in de weken die volgen. Een innerlijke sterke stuwing vertelt mij per direct te bouwen aan mijn podcast, bij te leren hoe ik technisch jongleer met microfoons, geluid uit te testen en meer.
Ik krijg les van mijn volwassen kinderen, die behoorlijk technisch zijn aangelegd en leer hoe ik alles aanpak om in deze tijd uit te zenden.
Ja, ik schaf zelfs een stoere game microfoon aan. Nu kan ik vanuit mijn studio, een zolderruimte in ons huis, gaan broadcasten zonder al teveel ruis op te vangen van de vogels die in deze lente met veel lawaai op mijn zolder dak tikken. Zelfs de ronddansende eikels van het najaar mogen straks gewoon blijven vallen.

Uren gaan erin zitten, vrije dagen worden opgeslokt. Dag en nacht wordt meer dan dat. Het tijdspad buigt en verlengt voor mij. Aantekeningen over nieuwe kennis over de Wetten van het Universum komen binnen in mijn brein en landen op mijn bureau in notitieboeken.
De kennis die ik overdraag in mijn trainingen mengt zich met het nieuwe.

Mijn huis ligt vol met metafysische aantekeningen. Terwijl ik lees en lees, want ook boeken worden door mensen naar me toe gebracht, wordt mijn schrijven steeds belangrijker. Aanvragen voor gedichten, kattebelletjes en e-mailconsulten beginnen zich op te stapelen. Het gewone werk gaat ondertussen gestaag door, terwijl ik ook nog met stappen mijn feestelijk jubileum van 40-jaar dirigentschap in mei 2020 voorbereid. Er zijn veel ontmoetingen met groepen en met mensen. Nieuwe vriendschappen ontvouwen zich.
Wie kon deze eerste intense maanden van 2020 bedenken dat ik veel tijd zou gaan krijgen en dat het grote werk pas slechts in voorbereiding was?

Op een ochtend in februari 2020 zie ik een krantenkop. Ik beken je, ik kijk selectief naar het nieuws, want het doet me vaak geen goed wat ik lees, maar op de hoogte zijn op welke manier dan ook over wat er speelt, ik vind het een mede verantwoordelijkheid.
Al is het alleen maar om het feit, dat ook ik gebruik mag maken van alles wat in 3D beschikbaar is voor ons. Alles waarvan we gebruik mogen maken is door mensen gebouwd, door mensen mogelijk gemaakt.

Terug naar de krantenkop in februari 2020. In China valt de eerste dode door een virus dat ongrijpbaar is, steden gaan op slot. Het beeld van iemand met een mondkapje op blijft me bij, staat op mijn netvlies gegrift.

Maar ook dan blijft het stil. Ik voel verder niets. Terwijl normaal gesproken mijn intuïtie reageert, blijft het stil, windstil.

Het blijkt een stilte voor een storm die zijn weerga niet kent. Het mensdom schudt op haar grondvesten. Het is nu dat ik word geroepen, geroepen voor het grote werk.

Lees meer

Mijn Podcast kanaal voor jou

Dit is een super leuk bericht!
 
Jullie vroegen meermalen om een App met oefeningen of een CD om heerlijk naar te luisteren, opnames om terug te horen.
 
‘Gewoon El, omdat het zo fijn is door jouw stem meegenomen te worden,
en omdat ik deze oefening niet zo gemakkelijk in mijn eentje doe.

El, ik wil dit vaker horen en doen, ook lekker thuis. Kan dat?
En El, doe je voor mij een verhaaltje voor het slapen gaan?’

 
Eén van mijn droomwensen voor jullie was dan ook, mijn werk bereikbaar te maken via audiobestanden. Dat werd een heuse zoektocht achter de schermen maar in januari 2020 brak de hemel open en werd het helder, hoe we dit konden aanpakken.  

Met trots kondig ik dan ook aan: Heden is geboren mijn Podcast kanaal!

Op mijn podcast kanaal vind je leuke oefeningen, interessante informatie, verhalen en actuele zaken voor meer levensplezier, gezondheid, welzijn en creativiteit. Alles gestoeld op de Interne Codes, de Wetten van het Universum en mijn jarenlange intensieve werk op het metafysisch vlak.

Ik ben helemaal happy, gewoon omdat het heerlijk is iets aan jullie terug te geven. Besef je wel dat jij, ja jij, door mee te doen aan een activiteit, door op consult te komen, door in een training te duiken, door mij te laten creëren, door te komen zingen en wat nog meer, dat jij, ja jij, de nodige kennis naar mij toegebracht hebt?
 
Wat je in mij investeert, komt bij je terug. Dit is dus een rondje van de zaak, ik deel uit: mijn podcastkanaal is er voor jou! Laat vooral ook horen wat je ervan vindt. Zo bouwen we aan nog mooier, leuker en beter.
 
By the way, de komende week duik ik heel even kort onder, om bij te komen en véééééél te eten en te slapen na deze prestatie en geboorte van formaat.

Podcast beluisteren klik hier



En de kosmos ademde mee 12 januari 2020

12 januari 2020, wat een bijzóndere datum waarop Pluto, Saturnus en Jupiter na honderden jaren weer samen komen in de kosmos. Er opent zich iets in ons. Wij worden meer dan ooit geroepen onze autonomie uit te stralen en ons authentieke zelf te leven vanuit gelijkwaardigheid en respect voor elkaar.

Voor mij werd deze dag extra bijzonder. Ik had een prachtige openende gebeurtenis op stapel staan: een huiskamerlezing op uitnodiging en speciaal verzoek. Dus ik pakte mijn spullen in. Boeken, afbeeldingen, notities, instrumenten, een stemvork en ik-zelf gingen op pad.

Daar zaten ze dan, verwachtingsvol in een mooie kring op locatie, klaar om mij te aanhoren. De ruimte was omgebouwd tot een plek van ontvangen. Stoelen aan de kant, prettige zitjes met een heldere kijk op mijn podiumpje: een plek bij  de serredeuren met uitzicht op de tuin, zodat iedereen mij goed kon zien. De uitnodiging lag daar: ‘El, kom je ons vertellen hoe je werkt, wat je doet? Het zou zo goed zijn dat velen ervan weten en dit begrijpen’.

Deze dag, 12 januari 2020, waarop de poorten naar Aquarius zich openen. Waarop Saturnus, Pluto en Jupiter samenkomen en ons zoveel gaan vertellen. Deze dag waarop mijn blauwdruk meer dan ooit wordt geactiveerd, omdat mijn Zielssetting en Zielsplan, mijn horoscoop vanuit mijn Essentie, zich exact en precies vouwen over de kosmische constellatie van dit moment en de toekomst. Hoe bijzonder is dat?!
Ik bèn Aquarius en ik bèn die Leeuw, zich manifesterend in het 11e huis. Voor wie dat snapt: ik open de informatie van de toekomst voor groepen, voor de wereld, op een eigenzinnige manier, waarbij het woord ‘bevrijding’ kernwoord en kernkracht is in mij en realiteit wordt voor jou.

Oww já, alles ging open. Ik vóelde het, het ging open in mij! En als ik al dacht ‘er was al zoveel’, zie ik nu: Het was allemaal ter voorbereiding, het grote werk begint nu pas.
Ik ben de leeuw, de vertaler en verteller, één van de leiders op weg naar nieuwe kansen en een nieuwe levensdynamiek voor de mens, de aarde en al wat leeft.

Grote woorden? Het valt mee. Want de boodschap is simpel en meer dan puur.
Deze ochtend mocht ik vertellen, verhalen en bezingen. Met al die duizenden liedjes en frasen in mijn hoofd en een lijf dat springt in het veld, raken mensen wakker en bevrijd. Dat noem ik nou oprecht: Kwinkelieren op het metafysische levenspad.

Mijn initiatie voor 12 januari 2020 had niet mooier kunnen zijn. Dank aan het kosmisch plan en dank aan  iedereen die zijn oren en hart oprecht open wil zetten.

Voor informatie over huiskamerlezingen stuur mij een e-mail

Hartelijke leeuwengroet,
El Lenssen – Het Tempeltje

Verwachtingsvol

Uit mijn dagboek:

‘En dan kom ik erachter dat de informatie in mij zit, meer en meer dan ik had gedacht. De dynamiek en informatie van de interne codes, ze staan allemaal genoteerd in krabbels en notities die ik de afgelopen jaren heb gemaakt, een bezigheid van dag en nacht. Hoe moet Einstein zich hebben gevoeld met de wetenschap en gedachte dat tijd overbrugbaar is?  Met de gedachte dat alles in één punt samen komt? Als ik mijn notities doorneem, is er zoveel te vertellen en te tonen. Soms ben ik nog bang dat ik het vergeet. Maar dat gebeurt niet, want het zit in mij!
Het is niet te pakken in woorden of in gesproken taal zonder meer, de grootste kracht blijkt te zitten in al die krabbels die ik heb gemaakt van energie zoals ik hem waarneem in ons als mensen. Ik weet wat het is, wat het betekent. We kunnen die energie aansturen, richting geven. Mijn eigen taal en energie vertelt het mij. Je leven masteren? Ja, het kan. We treden voorbij de zware structuur van de driedimensionaliteit.’


Abracadabra voor jou? Dat snap ik. 
De cursisten van de training Zielsgelukkig gaan het met stapjes begrijpen.
Ik neem jullie gewoon mee en laat het je letterlijk voelen. De waarheid zit namelijk echt in ons, in jou en in mij. Zodra je het gaat voelen wordt het concreet. 

Ondertussen stapelen de notities zich op. Ik voel er komt nog veel meer kennis aan het licht in mij. Wat een geschenk! 
Verwachtingsvol ga ik het nieuwe jaar in. Mijn inspiratie kan niet groter zijn. Ondertussen koester ik mijn handgeschreven krabbels.

Een levensbezieler in yoghurt-shock

Deze ochtend heb ik mij door een ondernemersontbijt heen gelaveerd met een heerlijk croissantje, een hard gekookt ei en een cappuccino. Ik had me voorgenomen er met smaak voor te gaan zitten en ondertussen hier en daar een geanimeerd gesprekje aan te gaan. Het liep allemaal wat anders.

Aanbeland bij mijn laatste ontbijtonderdeel ‘heerlijke yoghurt met vers fruit’, bleek ik al behoorlijk achter te lopen bij de rest. Ik bleef steken in mijn schaaltje yoghurt, terwijl iedereen al bedrijvig wilde doorstarten met fase twee. Iemand zou een pitch verzorgen en wij mochten luisteren. ‘Mooi’ dacht ik, ‘dan kan ik ondertussen nog even door smikkelen’.

Maar ojee, dat pakte anders uit.
Opeens zaten we in fase drie en keek iedereen mij verwachtingsvol aan. ‘Ja El , nu ben jij als eerste aan de beurt, we gaan het hele rondje af’.
Ik had nog niet helemaal door wat de bedoeling was. ‘Oh, ik moet zelf ook vertellen wat ik doe?’
‘Ja, graag een korte pitch van jou, El. Je hebt twee minuten. Ja inderdaad nu meteen, want er zijn nog vele wachtenden na jou.’

Owwww, jemig, hoe breng je onder woorden wat je doet?
Nee, erger nog, hoe breng ik onder woorden wat ik doe?
Shit, shit, in slechts twee minuten ad hoc en onvoorbereid vertellen wie ik ben en wat ik doe. Ik verslikte me bijna in mijn yoghurt.

Goed oké dan. Komt ie:
‘Ja, uhmmm, hoe ga ik dat nou eens vertellen. Tja, ik doe eigenlijk van álles. Kijk maar eens op mijn website. Ik zing en geef trainingen en adviseer mensen.’
Het woord coach kreeg ik niet eens over mijn lippen, want op één of andere eigenaardige manier krijg ik daar steeds bultjes van.
Al binnen één minuut (knáp van mij, strák getimed) was ik klaar en mocht de volgende.

Mijn innerlijke bespiegelingen volgden daarna, terwijl de ronde zoeff, zoeff doorging.
‘Een volgende keer moet dit anders, El’. Ik bedacht: ‘Dan ga ik gewoon zeggen wat er op mijn kaartje staat en daar plak ik dan wat titels achteraan’. Goed toch?

Nee, want als ik ter plekke ga zeggen dat ik een heldere waarnemer ben, een ziener, een transformator, een lichtende pijl die door energieën heen klieft en mensen optilt naar een nieuw en lichter niveau.
Als ik zeg, dat ik als levensbezieler stromen en stromen mensen ontvang en ze de weg wijs, dat ik ondertussen ook auteur ben, trainer, dirigent, een heldere ziener die haar eigen levenspad bewust creëert.
Als ik zeg dat ik door dimensies heen reis en afstanden doorklief door de ether om licht uit te strooien en liefde terug te brengen naar waar die thuishoort.
Als ik zeg dat ik daar tegenwoordig trainingen over geef en dat dat zooooo gaaaaaaf is om te doen. Dat ik mensen leer vliegen en dat ze er niet genoeg van krijgen. Dat het enthousiasme over wat er metafysisch mogelijk is de 3e dimensie ver, vér overstijgt. Dat we dáár gelukkig van worden, vervúld van raken en nooit meer anders willen…

Als ik dat allemaal zeg met mijn schaaltje verlate yoghurt al lepelend in de hand, dan verklaren ze me voor gek. Er zouden er zich nog meer kunnen verslikken, maar dan in de koffie en de thee. Nee, dat wil ik niet op mijn geweten hebben.

Gelukkig was ik in yoghurt-shock.