Podiumkunsten
Deze ochtend werd ik wakker met een zoeffff in de kop, een soort makelaarsdeuntje. In mijn geval betekent dat: ‘Er is een klusje te klaren’.
Waar het over ging?
Over mijn grootse optreden op het podium, mijn Kus van het Universum **live on stage**
Yesss, een aantal van jullie weten er al van en hebben mij inmiddels al ergens gespot.
Ik werd wakker met de dringende noodzaak de podiumopstelling nu helder te krijgen.
Waar plaats ik de attributen op het podium en hoe blijft dan de move en de overdracht goed?
Ik wil de energie niet sluiten, maar het open speelveld creëren en jullie moeten natuurlijk goed kunnen voelen en zien wat ik uitzend en toon.
Waar ga ik al die noodzakelijke obstakels, zoals standaard, microfoon, keyboard, bijzondere toverton, en ander magisch toneelgereedschap, plaatsen?
Eigengereid het dak eraf
Tjonge, dat theaterwerk is een vak apart. Ik heb er zo mijn geheel eigengereide idee bij. Als ik alles op het podium eenmaal voor me zie als een levende scene, dán, ja dán gaat het werken. Ik zie nu steeds meer van de scenes en het toneel letterlijk voor me. Al puzzelend met allerlei attributen en gesimuleerde voorstellingen kom ik opeens een heel eind. Ik heb nu een plattegrond van hoe ik het wil hebben, en let wel, het is een flexibele plattegrond geworden.
Gutte gut, je weet toch maar nooit hoe de ruimte op een podium echt uitpakt. Ik zie van binnen, in mijzelf, de dingen altijd veel weidser en groter, dus moet ik straks als ik het podium opbouw heel vlot nog even naar de nuchtere afgebakende 3D werkelijkheid schakelen. Met mijn zojuist gemaakte flexibele plattegrond als houvast, moet het gaan lukken. Daarmee kan ik zelfs in jouw huiskamer of studiezaaltje komen performen. Het dak kan er straks af hoor, overal waar ik kom, wowww.
Zwerfkruk
De voorpret van al deze voorbereidingen en het oefenen der podiumkunsten, dat alleen al, is het dubbel en dwars waard. Onlangs heb ik zelfs een heuse inklapbare podiumkruk op de kop getikt, zodat ik verheven boven het publiek uit kan kijken. Dat komt me wel toe, vind ik. Zo kan ik tijdens de voorstelling ook eventjes gaan zitten. Dat laatste lijkt me wel slim. Bovendien werkt dat voor jullie, mijn publiek, misschien wel geruststellend of rustgevend, hahaha. Even rust want ik spring me wat rond straks.
Zie hier mijn verzameling krukken van nu. Nee, ze zijn niet om op te steunen. Op deze krukken kan ik mij verheffen. De middelste is mijn dynamische inklapbare podiumkruk. Ik noem deze kruk nu al de zwerfkruk, want deze krijgt geen vaste plaats op het podium, immers alles moet in beweging blijven. Zo kan ik lekker nog wat sjouwen en verplaatsen als ik voor jou optreed.
Voor nu stuur ik je alvast in gedachten een kus van het Universum. Je moet hem wel zelf met jouw heldere, lachende ogen opvangen, hè.
Voor meer informatie over Een kus van het Universum **live on stage** klik hier